Real ผลกระทบ ของ การบัญชี สำหรับ พนักงาน หุ้น ตัวเลือก

ESOs: การบัญชีสำหรับพนักงานตัวเลือกหุ้นโดย David Harper ความเกี่ยวข้องข้างต้นความน่าเชื่อถือเราจะไม่ทบทวนการอภิปรายอุ่นกว่าว่า บริษัท ควรใช้ตัวเลือกหุ้นพนักงาน อย่างไรก็ตามเราควรจะสร้างสองสิ่ง ขั้นแรกผู้เชี่ยวชาญในคณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงิน (FASB) ต้องการที่จะมีตัวเลือกในการจ่ายค่าใช้จ่ายตั้งแต่ประมาณต้นทศวรรษ 1990 แม้จะมีแรงกดดันทางการเมืองการใช้จ่ายอย่างมากนี้ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เมื่อคณะกรรมการการบัญชีระหว่างประเทศ (IASB) จำเป็นต้องใช้นโยบายนี้เนื่องจากมีการผลักดันโดยเจตนาเพื่อให้เกิดการลู่เข้าระหว่างสหรัฐอเมริกาและมาตรฐานการบัญชีระหว่างประเทศ ประการที่สองในหมู่ข้อโต้แย้งมีการอภิปรายที่ถูกต้องเกี่ยวกับสองคุณสมบัติหลักของข้อมูลการบัญชี: ความเกี่ยวข้องและความน่าเชื่อถือ งบการเงินแสดงให้เห็นถึงมาตรฐานที่เกี่ยวข้องเมื่อรวมค่าวัสดุทั้งหมดที่เกิดขึ้นโดย บริษัท และไม่มีใครปฏิเสธอย่างเด็ดขาดว่าค่าใช้จ่ายดังกล่าวเป็นค่าใช้จ่าย ต้นทุนที่รายงานในงบการเงินเป็นไปตามมาตรฐานความน่าเชื่อถือเมื่อวัดด้วยความเป็นกลางและถูกต้อง ความสัมพันธ์และความน่าเชื่อถือทั้งสองประการนี้มักปะทะกันในกรอบการทำบัญชี ยกตัวอย่างเช่นอสังหาริมทรัพย์จะถือเป็นราคาทุนเดิมเนื่องจากต้นทุนทางประวัติศาสตร์มีความน่าเชื่อถือมากขึ้น (แต่ไม่เกี่ยวข้อง) มากกว่ามูลค่าตลาด - นั่นคือเราสามารถวัดความน่าเชื่อถือได้ว่าใช้จ่ายเพื่อซื้ออสังหาริมทรัพย์มากน้อยเพียงใด ยืนยันว่าค่าใช้จ่ายของตัวเลือกไม่สามารถวัดได้ด้วยความถูกต้องสม่ำเสมอ FASB ต้องการให้ความสำคัญกับความเกี่ยวข้องโดยเชื่อว่าการประมาณค่าที่ถูกต้องในการจับค่าใช้จ่ายมีความสำคัญมากกว่าการผิดพลาดอย่างมากในการละเว้นการกระทำทั้งหมด การเปิดเผยข้อมูลที่จำเป็น แต่ไม่เป็นที่ยอมรับสำหรับตอนนี้ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2547 กฎปัจจุบัน (FAS 123) ต้องการการเปิดเผย แต่ไม่ยอมรับ ซึ่งหมายความว่าประมาณการค่าใช้จ่ายของตัวเลือกต้องถูกเปิดเผยเป็นเชิงอรรถ แต่ไม่จำเป็นต้องรับรู้เป็นค่าใช้จ่ายในงบกำไรขาดทุนซึ่งจะช่วยลดผลกำไรที่รายงาน (รายได้หรือกำไรสุทธิ) ซึ่งหมายความว่า บริษัท ส่วนใหญ่รายงานตัวเลขกำไรต่อหุ้น (EPS) สี่ฉบับ - ยกเว้นกรณีที่พวกเขาเลือกที่จะเลือกตัวเลือกที่เป็นไปได้หลายร้อยรายการแล้ว: ในงบกำไรขาดทุน: 1. กำไรขั้นต้น 2. กำไรต่อหุ้นปรับลด 1. Pro Forma Basic EPS 2. EPS แบบเจือจาง Pro Forma EPS ปรับลดลงจับตัวเลือกบางอย่าง - เก่าและเงินเป็นความท้าทายที่สำคัญในการคำนวณ EPS คือโอกาสในการลดสัดส่วน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เราทำกับตัวเลือกที่โดดเด่น แต่ยกเลิกการออกกำลังกายตัวเลือกเก่าที่ได้รับในปีก่อนที่สามารถแปลงเป็นหุ้นสามัญได้ตลอดเวลา (ใช้กับตัวเลือกหุ้นไม่เพียง แต่ยังตราสารหนี้แปลงสภาพและอนุพันธ์บางอย่าง) ปรับลด EPS ได้พยายามใช้วิธีนี้ในการคำนวณมูลค่าหุ้นตามวิธีนี้ บริษัท สมมุติของเรามีหุ้นสามัญ 100,000 หุ้น แต่ยังมีตัวเลือกที่โดดเด่นกว่า 10,000 รายที่มีอยู่ทั้งหมด ได้รับการปรับราคาการใช้สิทธิ 7 ครั้ง แต่หุ้นเพิ่มขึ้นเป็น 20: Basic EPS (หุ้นสามัญ) เป็นเรื่องง่าย: 300,000 100,000 3 บาทต่อหุ้น การใช้วิธีการซื้อหุ้นคืนเพื่อให้สามารถตอบคำถามต่อไปนี้ได้สมมุติฐานว่าจะมีหุ้นสามัญจำนวนเท่าใดในกรณีที่มีการใช้สิทธิซื้อในวันนี้ในตัวอย่างที่กล่าวข้างต้นการใช้สิทธิซื้อหุ้นสามัญเพิ่มทุนจำนวน 10,000 หุ้นจะทำให้ ฐาน. อย่างไรก็ตามการออกกำลังกายแบบจำลองจะช่วยให้ บริษัท มีเงินสดเพิ่ม: ใช้เงินจากการดำเนินการต่อ 7 รายต่อบวกผลประโยชน์ทางภาษี ผลประโยชน์ทางภาษีเป็นเงินสดจริงเพราะ บริษัท ได้รับการลดรายได้ที่ต้องเสียภาษีโดยการเลือกรับ - ในกรณีนี้ 13 ต่อตัวเลือกการออกกำลังกาย เพราะเหตุใด IRS จะเรียกเก็บภาษีจากผู้ถือสิทธิเลือกที่จะต้องเสียภาษีเงินได้สามัญจากกำไรเดียวกัน (โปรดทราบว่าสิทธิประโยชน์ทางภาษีหมายถึงตัวเลือกหุ้นที่ไม่ผ่านการรับรองซึ่งเรียกว่าตัวเลือกหุ้นจูงใจ (ISOs) อาจไม่สามารถหักลดหย่อนภาษีได้สำหรับ บริษัท แต่มีน้อยกว่า 20 ตัวเลือกที่ได้รับคือ ISO) ให้ดูว่าหุ้นสามัญ 100,000 หุ้นเป็นอย่างไร 103,900 หุ้นปรับลดตามวิธีการซื้อ - ขายหุ้นซึ่งจำได้ว่าขึ้นอยู่กับการฝึกซ้อมแบบจำลอง เราสมมติว่าการใช้ตัวเลือก 10,000 เงินในตัวนี้จะเพิ่มหุ้นสามัญจำนวน 10,000 หุ้นให้กับฐาน แต่ บริษัท ได้รับเงินจากการใช้สิทธิ 70,000 (ราคาใช้สิทธิ 7 ครั้งต่อหนึ่งตัวเลือก) และสิทธิประโยชน์ทางภาษีเงินสด 52,000 (13 กำไร x 40 อัตราภาษี 5.20 ต่อตัวเลือก) นั่นคือมหันต์เงินคืน 12.20 เพื่อที่จะพูดต่อตัวเลือกสำหรับการคืนเงินรวม 122,000 เพื่อให้การจำลองเสร็จสมบูรณ์เราคิดว่าเงินส่วนเกินทั้งหมดถูกนำมาใช้เพื่อซื้อหุ้นคืน ด้วยราคาปัจจุบันที่ 20 บาทต่อหุ้น บริษัท จะซื้อหุ้นคืนจำนวน 6,100 หุ้น โดยสรุปการแปลง 10,000 ตัวจะมีเพียง 3,900 หุ้นที่เพิ่มขึ้นสุทธิ (มีการแปลง 10,000 ครั้งหักด้วยจำนวนหุ้นที่ซื้อคืน 6,100 หุ้น) นี่คือสูตรที่แท้จริงโดยที่ราคาตลาดปัจจุบัน (M) ราคาการใช้สิทธิ (E) อัตราภาษี (T) และ (N) จำนวนตัวเลือกที่ใช้: Pro Forma EPS จับตัวเลือกใหม่ที่ได้รับในระหว่างปีเราได้ทบทวนวิธีการลดสัดส่วน EPS บันทึกผลกระทบจากตัวเลือกเงินที่มีอยู่ในปัจจุบันหรือเก่าแก่ที่ได้รับในปีที่ผ่านมา แต่เราจะทำอย่างไรกับตัวเลือกที่ได้รับในปีงบประมาณปัจจุบันที่มีมูลค่าที่แท้จริงเป็นศูนย์ (นั่นคือสมมติว่าราคาการใช้สิทธิเท่ากับราคาหุ้น) แต่เป็นค่าใช้จ่ายสูงเนื่องจากมีมูลค่าตามเวลา คำตอบคือเราใช้รูปแบบการคิดราคาในการประมาณค่าใช้จ่ายในการสร้างค่าใช้จ่ายที่มิใช่เงินสดซึ่งจะช่วยลดรายได้สุทธิที่รายงาน ในขณะที่วิธีการซื้อ - ขายหุ้นเพิ่มส่วนของอัตราส่วนกำไรต่อหุ้นโดยการเพิ่มจำนวนหุ้นด้วยวิธีการคิดลดกำลังการผลิตของ EPS (คุณสามารถดูได้ว่าการคิดค่าใช้จ่ายนี้ไม่ได้เป็นสองเท่าเนื่องจากบางส่วนมีข้อเสนอแนะ: EPS ที่เจือจางรวมถึงการให้สิทธิแบบเก่าในขณะที่ค่าใช้จ่ายในรูปแบบ pro forma expensing ประกอบไปด้วยทุนใหม่ ๆ ) เราทบทวนสองโมเดลชั้นนำ Black Scholes และแบบทวินามในสองงวดถัดไปนี้ series แต่ผลของพวกเขามักจะสร้างมูลค่าประมาณมูลค่ายุติธรรมซึ่งอยู่ระหว่าง 20 ถึง 50 ของราคาหุ้น แม้ว่ากฎการบัญชีที่กำหนดให้ใช้ค่าใช้จ่ายมีรายละเอียดมากพาดหัวคือมูลค่ายุติธรรมในวันที่ให้สิทธิ์ ซึ่งหมายความว่า FASB ต้องการให้ บริษัท ประมาณมูลค่ายุติธรรมของสิทธิในขณะที่ได้รับและบันทึก (ค่าใช้จ่าย) ในงบกำไรขาดทุน พิจารณาสมมติฐานด้านล่างโดยใช้สมมติฐานเดียวกันกับที่เราพิจารณาข้างต้น (1) EPS ที่ปรับลดคำนวณโดยหารกำไรสุทธิที่ปรับได้ 290,000 บาทเป็นหุ้นปรับลดจำนวน 103,900 หุ้น อย่างไรก็ตามภายใต้เงื่อนไข pro forma ฐานส่วนแบ่งการถือหุ้นที่ใช้ diluted อาจแตกต่างกัน ดูข้อมูลทางเทคนิคด้านล่างสำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม อันดับแรกเราจะเห็นว่าเรายังคงมีหุ้นสามัญและหุ้นปรับลดซึ่งหุ้นปรับลดแสดงการใช้ตัวเลือกที่ได้รับก่อนหน้านี้ ประการที่สองเราได้สันนิษฐานต่อไปว่ามีการรับตัวเลือก 5,000 ตัวในปีปัจจุบัน สมมติว่าแบบจำลองของเราประมาณการว่ามีมูลค่า 40 จากราคาหุ้น 20 หรือ 8 ต่อตัวเลือก ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจึงเท่ากับ 40,000 ประการที่สามเนื่องจากทางเลือกของเราเกิดขึ้นกับเสื้อกั๊กหน้าผาสี่ปีเราจะตัดจำหน่ายค่าใช้จ่ายภายในสี่ปีข้างหน้า นี่คือหลักการในการจับคู่บัญชี: แนวคิดคือพนักงานของเราจะให้บริการตลอดระยะเวลาการได้รับสิทธิเพื่อให้ค่าใช้จ่ายสามารถแพร่กระจายได้ในช่วงเวลาดังกล่าว (แม้ว่าเราจะไม่ได้แสดงให้เห็นว่า บริษัท ได้รับอนุญาตให้ลดค่าใช้จ่ายในการคาดการณ์ว่าจะมีการปรับตัวเนื่องจากการสิ้นสุดของพนักงานตัวอย่างเช่น บริษัท สามารถคาดการณ์ได้ว่าจะมีการริบสิทธิ์ในการรับสิทธิ 20 ครั้งและจะลดค่าใช้จ่ายดังกล่าว) ค่าใช้จ่ายสำหรับการให้สิทธิพิเศษคือ 10,000 ครั้งแรก 25 จากค่าใช้จ่าย 40,000 รายได้สุทธิที่ปรับแล้วของเรามีมูลค่า 290,000 แบ่งออกเป็นหุ้นสามัญและหุ้นปรับลดเพื่อให้ได้ตัวเลข Pro forma EPS ที่สอง สิ่งเหล่านี้ต้องได้รับการเปิดเผยในเชิงอรรถและน่าจะต้องได้รับการจดจำ (ในร่างของงบกำไรขาดทุน) สำหรับปีงบประมาณที่เริ่มหลังจากวันที่ 15 ธันวาคม 2547 หมายเหตุทางเทคนิคขั้นสุดท้ายสำหรับผู้กล้าหาญมีความชำนาญที่ควรกล่าวถึง: (คำนวณส่วนแบ่งกำไรต่อหุ้นปรับลดและ EPS ที่ปรับลดแล้ว) ในทางเทคนิคภายใต้เงื่อนไขแบบฟอร์เมอร์เจเนอเรชั่นที่ปรับลดลง (รายการที่ iv ในรายงานทางการเงินข้างต้น) ฐานหุ้นเพิ่มขึ้นอีกตามจำนวนหุ้นที่สามารถซื้อได้โดยมีค่าใช้จ่ายที่ไม่ได้ตัดทอน (ซึ่งนอกเหนือจากเงินที่ได้จากการใช้สิทธิและ ผลประโยชน์ทางภาษี) ดังนั้นในปีแรกเมื่อมีการเรียกเก็บเงินค่าตัวเลือก 40,000 รายการเหลือเพียง 10,000 รายอีก 30,000 รายสามารถซื้อหุ้นคืนได้อีก 1,500 หุ้น (30,000 20) ในปีแรกนี้จะมีจำนวนหุ้นที่ปรับลดทั้งหมด 105,400 หุ้นและมีกำไรต่อหุ้นปรับลดเท่ากับ 2.75 แต่ในปีที่สี่ทุกอย่างเท่ากันค่า 2.79 ข้างต้นจะถูกต้องตามที่เราได้จ่ายไปแล้ว 40,000 โปรดจำไว้ว่านี่ใช้เฉพาะกับ EPS ที่เจือจางแบบ Pro forma ซึ่งเรามีตัวเลือกในการคิดค่าใช้จ่ายที่เป็นเศษส่วนข้อสรุปตัวเลือกการจ่ายเงินเป็นเพียงความพยายามที่ดีที่สุดในการประมาณค่าตัวเลือก ผู้เสนอมีสิทธิ์ที่จะบอกว่าตัวเลือกมีค่าใช้จ่ายและนับสิ่งที่ดีกว่าการนับอะไร แต่พวกเขาไม่สามารถอ้างค่าใช้จ่ายได้ถูกต้อง พิจารณา บริษัท ของเราข้างต้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้านกพิราบพุ่งไป 6 ปีข้างหน้าและอยู่ที่นั่นแล้วตัวเลือกทั้งหมดจะไร้ค่าและค่าใช้จ่ายของเราจะกลายเป็นเรื่องที่พูดเกินจริงอย่างมากในขณะที่กำไรสุทธิของเราน่าจะลดลง ในทางตรงกันข้ามถ้าหุ้นดีกว่าที่คาดไว้ตัวเลขกำไรต่อหุ้นของเราจะถูก overstated เนื่องจากค่าใช้จ่ายของเราจะกลายเป็น understated สำหรับครั้งสุดท้าย: ตัวเลือกหุ้นมีค่าใช้จ่ายเวลามีมาสิ้นสุดการอภิปรายเกี่ยวกับการบัญชีสำหรับตัวเลือกหุ้น การโต้เถียงเกิดขึ้นนานเกินไป ในความเป็นจริงกฎการรายงานตัวเลือกหุ้นผู้บริหารจะเริ่มตั้งแต่ปีพ. ศ. 2515 เมื่อคณะกรรมการหลักการบัญชี (Accounting Principles Board) ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของคณะกรรมการมาตรฐานการบัญชีการเงิน (FASB) ได้ออก APB 25 กฎระบุว่าต้นทุนของตัวเลือกที่ให้ วันที่ควรจะวัดโดยความแตกต่างที่แท้จริงของพวกเขามีความแตกต่างระหว่างมูลค่าตลาดยุติธรรมในปัจจุบันของหุ้นและราคาการใช้สิทธิของตัวเลือก ภายใต้วิธีนี้ไม่มีการกำหนดต้นทุนให้กับตัวเลือกเมื่อราคาการใช้สิทธิถูกกำหนดด้วยราคาตลาดในปัจจุบัน เหตุผลของกฎค่อนข้างง่ายเนื่องจากไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดเมื่อได้รับเงินทุนการออกออปชันหุ้นไม่ใช่รายการที่สำคัญทางเศรษฐกิจ Thats สิ่งที่หลายคนคิดว่าในเวลา ยิ่งกว่านั้นทฤษฎีหรือการปฏิบัติเพียงเล็กน้อยก็พร้อมใช้งานในปีพ. ศ. 2515 เพื่อเป็นแนวทางในการกำหนดมูลค่าของเครื่องมือทางการเงินที่ไม่ได้รับการยกเว้น APB 25 ล้าสมัยภายในหนึ่งปี สิ่งพิมพ์ในปีพ. ศ. 2516 ของสูตร Black-Scholes กระตุ้นให้เกิดการเติบโตอย่างมากในตลาดสำหรับการซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์การเคลื่อนไหวที่เสริมด้วยการเปิดตัวนอกจากนี้ในปีพ. ศ. 2516 ของ Chicago Board Options Exchange ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่การเติบโตของตลาดการซื้อขายสัญญาซื้อขายล่วงหน้าถูกสะท้อนโดยการใช้สิทธิเลือกหุ้นที่เพิ่มขึ้นในการจ่ายค่าตอบแทนของผู้บริหารและพนักงาน ศูนย์สิทธิการเป็นเจ้าของพนักงานแห่งชาติประมาณการว่ามีพนักงานเกือบ 10 ล้านคนได้รับสิทธิในการซื้อหุ้นในปี 2543 ในจำนวนน้อยกว่า 1 ล้านคนในปีพ. ศ. 2533 ในไม่ช้ามันก็ชัดเจนทั้งในทางทฤษฎีและการปฏิบัติว่าทางเลือกใด ๆ มีมูลค่ามากกว่ามูลค่าที่แท้จริงที่กำหนดโดย APB 25. FASB เริ่มทบทวนการเลือกบัญชีหุ้นในปี 2527 และหลังจากกว่าทศวรรษที่มีการถกเถียงกันอย่างรุนแรงในที่สุดก็ได้ออก SFAS 123 ในเดือนตุลาคม พ. ศ. 2538 ทั้งนี้ บริษัท ได้แนะนำ บริษัท SFAS 123 ในการรายงานต้นทุนของตัวเลือกที่ได้รับและเพื่อกำหนดมูลค่าตลาดยุติธรรม โดยใช้แบบจำลองการคิดราคา มาตรฐานใหม่นี้เป็นการประนีประนอมซึ่งสะท้อนถึงการล็อบบี้ที่รุนแรงโดยนักธุรกิจและนักการเมืองในการรายงานที่จำเป็น พวกเขาอ้างว่าตัวเลือกหุ้นของผู้บริหารถือเป็นองค์ประกอบที่กำหนดไว้ในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเศรษฐกิจพิเศษของอเมริกาดังนั้นความพยายามในการเปลี่ยนแปลงกฎเกณฑ์ทางบัญชีสำหรับพวกเขาคือการโจมตีรูปแบบที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาลสำหรับการสร้างธุรกิจใหม่ ๆ ในอเมริกา อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ บริษัท ส่วนใหญ่เลือกที่จะละเว้นข้อเสนอแนะที่พวกเขาคัดค้านอย่างรุนแรงและยังคงบันทึกเฉพาะค่าที่แท้จริงในวันที่ให้โดยปกติจะเป็นศูนย์ของทุนสนับสนุนตัวเลือกหุ้นของพวกเขา ต่อจากนี้ความนิยมในราคาหุ้นที่เพิ่มสูงขึ้นทำให้นักวิจารณ์เห็นว่ามีรูปแบบการเลือกใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอย่างเช่นสปอร์ตส์ แต่เนื่องจากความผิดพลาดการอภิปรายได้กลับมาพร้อมกับการแก้แค้น ปัญหาเรื่องอื้อฉาวในบัญชีของ บริษัท โดยเฉพาะได้เผยให้เห็นว่าภาพของผลการดำเนินงานทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นจริงของ บริษัท หลายแห่งมีความลวงเพียงใดในภาพพจน์ของพวกเขา นักลงทุนและหน่วยงานกำกับดูแลได้ตระหนักว่าการชดเชยตามตัวเลือกนี้เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดการบิดเบือนอย่างมาก หาก AOL Time Warner ในปี 2544 ได้รายงานว่ามีค่าใช้จ่ายหุ้นของพนักงานตามคำแนะนำของ SFAS 123 จะทำให้ขาดทุนจากการดำเนินงานอยู่ที่ประมาณ 1.7 พันล้านรายแทนที่จะเป็นรายได้จากการดำเนินงานที่ 700 ล้านรายที่รายงานไว้จริง เราเชื่อว่ากรณีที่ตัวเลือกการใช้จ่ายมากจนเกินไปและในหน้าต่อ ๆ ไปเราจะตรวจสอบและยกเลิกการอ้างสิทธิ์หลักที่เสนอโดยผู้ที่ยังคงคัดค้าน เราแสดงให้เห็นว่าตรงกันข้ามกับข้อคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้การให้สิทธิในหุ้นมีผลกระทบต่อกระแสเงินสดอย่างแท้จริงซึ่งจำเป็นต้องมีการรายงานว่าวิธีการวัดปริมาณความหมายเหล่านี้มีอยู่การเปิดเผยเชิงอรรถนั้นไม่ใช่สิ่งที่ยอมรับได้สำหรับการรายงานธุรกรรมในรายได้ แถลงการณ์และงบดุลและการยอมรับอย่างเต็มที่ของค่าใช้จ่ายตัวเลือกไม่จำเป็นต้องคำนวณแรงจูงใจของกิจการผู้ประกอบการ จากนั้นเราจะพูดถึงวิธีที่ บริษัท ต่างๆอาจจะรายงานเกี่ยวกับต้นทุนของตัวเลือกต่างๆในงบกำไรขาดทุนและงบดุลของพวกเขา ความผิดพลาดที่ 1: ตัวเลือกสต็อคไม่แสดงถึงต้นทุนที่แท้จริงหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบการเงินควรบันทึกธุรกรรมที่สำคัญทางเศรษฐกิจ ไม่มีใครสงสัยว่าตัวเลือกการซื้อขายมีคุณสมบัติตรงตามเกณฑ์มูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ที่ซื้อและขายทุกวันทั้งในตลาดที่ไม่ขายตามเคาน์เตอร์หรือในตลาดหุ้น สำหรับหลาย ๆ คนแม้ว่าการให้ทุนหุ้นของ บริษัท เป็นเรื่องที่แตกต่างกัน การทำธุรกรรมเหล่านี้ไม่สำคัญทางเศรษฐกิจการโต้เถียงเพราะไม่มีเงินสดเปลี่ยนมือ ในฐานะที่เป็นอดีตผู้บริหารของ American Express CEO Harvey Golub ได้กล่าวไว้ในบทความ Wall Street Journal เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2545 เงินทุนสนับสนุนหุ้นจะไม่เสียค่าใช้จ่ายใด ๆ กับ บริษัท ดังนั้นจึงไม่ควรบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายในงบกำไรขาดทุน ตำแหน่งนั้นท้าทายตรรกะทางเศรษฐกิจโดยไม่ต้องกล่าวถึงสามัญสำนึกในหลาย ๆ ด้าน สำหรับการเริ่มต้นการโอนเงินไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการโอนเงิน แม้ว่าธุรกรรมที่เกี่ยวข้องกับการรับหรือจ่ายเงินเป็นเงินสดเพียงพอที่จะสร้างธุรกรรมที่บันทึกได้ แต่ก็ไม่จำเป็น เหตุการณ์เช่นการแลกเปลี่ยนหุ้นสำหรับสินทรัพย์การลงนามสัญญาเช่าการให้บำเหน็จบำนาญหรือผลประโยชน์ในวันหยุดในอนาคตสำหรับการจ้างงานในช่วงเวลาปัจจุบันหรือการได้มาซึ่งเอกสารเกี่ยวกับเครดิตการทำธุรกรรมการเรียกเก็บเงินทั้งหมดเนื่องจากการโอนเงินมีมูลค่าแม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดในขณะที่ เกิดขึ้น แม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงเงินสดก็ตามการออกตัวเลือกหุ้นให้กับพนักงานจะต้องเสียสละเงินสดซึ่งเป็นต้นทุนที่เสียโอกาสซึ่งจะต้องมีการคิดค่าใช้จ่าย หาก บริษัท มีการให้หุ้นมากกว่าตัวเลือกให้กับพนักงานทุกคนจะยอมรับว่าค่าใช้จ่ายของ บริษัท สำหรับการทำธุรกรรมนี้จะเป็นเงินสดที่มิฉะนั้นจะได้รับหากมีการขายหุ้นในราคาตลาดในปัจจุบันให้กับนักลงทุน เป็นเหมือนกันกับตัวเลือกหุ้น เมื่อ บริษัท ให้สิทธิ์แก่พนักงานพนักงานจะละเลยโอกาสที่จะได้รับเงินสดจากผู้จัดจำหน่ายซึ่งสามารถใช้ตัวเลือกเดียวกันนี้และขายพวกเขาในตลาดตัวเลือกการแข่งขันให้กับนักลงทุน Warren Buffett ได้แสดงจุดนี้ในรูปแบบกราฟิกในวันที่ 9 เมษายน พ. ศ. 2545 คอลัมน์วอชิงตันโพสต์เมื่อเขากล่าวว่า Berkshire Hathaway ยินดีที่จะได้รับตัวเลือกแทนเงินสดสำหรับสินค้าและบริการจำนวนมากที่เราขาย บริษัท อเมริกา การให้สิทธิแก่พนักงานมากกว่าการขายให้กับซัพพลายเออร์หรือนักลงทุนผ่านตัวแทนจำหน่ายจะเป็นการสูญเสียเงินสดที่เกิดขึ้นจริงแก่ บริษัท สามารถโต้แย้งว่าเงินสดที่ถูกปล่อยออกไปโดยการออกตัวเลือกให้กับพนักงานมากกว่าการขายให้กับนักลงทุนจะถูกชดเชยด้วยเงินสดที่ บริษัท จ่ายให้โดยการจ่ายเงินให้พนักงานน้อยลง ขณะที่สองนักเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียงอย่าง Burton G. Malkiel และ William J. Baumol ได้ตั้งข้อสังเกตใน 4 เมษายน 2545 บทความ Wall Street Journal: บริษัท ผู้ประกอบการรายใหม่อาจไม่สามารถให้การชดเชยเงินสดที่จำเป็นต่อการดึงดูดพนักงานที่โดดเด่น สามารถเสนอตัวเลือกหุ้นได้ แต่ Malkiel และ Baumol น่าเสียดายไม่ได้ทำตามการสังเกตของพวกเขาเพื่อสรุปตรรกะของ ถ้าต้นทุนของหุ้นไม่รวมอยู่ในการวัดรายได้สุทธิ บริษัท ที่ให้สิทธิเลือก underreport ค่าชดเชยและจะเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลกำไรความสามารถในการผลิตและการวัดผลตอบแทนจากการลงทุนของพวกเขากับทางเศรษฐกิจ เทียบเท่า บริษัท ที่มีเพียงโครงสร้างระบบการชดเชยของพวกเขาในทางที่แตกต่างกัน ภาพสมมุติฐานต่อไปนี้แสดงให้เห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น ลองจินตนาการถึง บริษัท สองแห่งคือ KapCorp และ MerBod ซึ่งกำลังแข่งขันกันในธุรกิจเดียวกัน ทั้งสองต่างกันเฉพาะในโครงสร้างของชุดค่าตอบแทนพนักงานของพวกเขา KapCorp จ่ายค่าแรง 400,000 ในค่าชดเชยทั้งหมดในรูปของเงินสดในระหว่างปี นอกจากนี้ในช่วงต้นปียังมีการออกหุ้นกู้มูลค่า 100,000 หุ้นในตลาดทุนซึ่งไม่สามารถใช้สิทธิได้เป็นเวลาหนึ่งปีและพนักงานต้องใช้เงินจำนวน 25 รายในการซื้อตัวเลือกที่ออกใหม่ กระแสเงินสดสุทธิจ่ายให้ KapCorp คือ 300,000 (400,000 บาทในค่าชดเชยที่หัก 100,000 บาทจากการขายสิทธิการเช่า) MerBods มีความแตกต่างเพียงเล็กน้อย พนักงานจ่ายเงิน 300,000 เยนและจ่ายเงินให้กับตัวเลือกต่างๆในมูลค่า 100,000 ชุดในช่วงต้นปี (โดยมีข้อ จำกัด ในการออกกำลังกายหนึ่งปีเดียวกัน) ทางเศรษฐกิจทั้งสองตำแหน่งเหมือนกัน แต่ละ บริษัท ได้จ่ายเงินจำนวน 400,000 ในการชดเชยแต่ละรายได้ออกตัวเลือกทั้งหมด 100,000 รายการและสำหรับเงินสดสุทธิที่จ่ายออกทั้งหมด 300,000 บาทหลังจากที่เงินสดที่ได้รับจากการออกตัวเลือกนี้จะหักออกจากเงินสดที่ใช้จ่ายในการชดเชย พนักงานในทั้งสอง บริษัท ถือครองตัวเลือกเดียวกัน 100,000 รายในระหว่างปีซึ่งสร้างแรงจูงใจจูงใจและผลการรักษาที่เหมือนกัน มาตรฐานการบัญชีที่ใช้กันอย่างถูกต้องตามกฎหมายจะช่วยให้การทำธุรกรรมที่เหมือนกันทั้งสองรายการสามารถทำตัวเลขที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงในการจัดทำงบสิ้นปี KapCorp จะตั้งค่าชดเชย 400,000 และจะแสดงตัวเลือก 100,000 รายการในงบดุลในบัญชีส่วนของผู้ถือหุ้น หากค่าใช้จ่ายของตัวเลือกหุ้นที่ออกให้กับพนักงานไม่ได้รับการยอมรับเป็นค่าใช้จ่าย แต่ MerBod จะจองค่าชดเชยเพียง 300,000 และไม่แสดงตัวเลือกใด ๆ ที่ออกในงบดุลของ สมมติว่ารายได้และค่าใช้จ่ายเหมือนกันจะมีลักษณะเหมือนกับรายได้ของ MerBods สูงกว่า KapCorps 100,000 รายการ MerBod ก็ดูเหมือนจะมีฐานทุนที่ต่ำกว่า KapCorp แม้ว่าจำนวนหุ้นที่เพิ่มขึ้นจะเป็นเช่นเดียวกันสำหรับทั้งสอง บริษัท หากมีการใช้ตัวเลือกทั้งหมด อันเป็นผลมาจากค่าใช้จ่ายในการชดเชยที่ต่ำกว่าและตำแหน่งส่วนของผู้ถือหุ้นที่ต่ำลงการดำเนินงานของ MerBod โดยใช้มาตรการวิเคราะห์ส่วนใหญ่จะดีกว่า KapCorps มาก การบิดเบือนนี้เป็นของจริงซ้ำทุกปีว่าทั้งสอง บริษัท เลือกรูปแบบต่างๆของการชดเชย ความถูกต้องตามกฎหมายเป็นมาตรฐานการบัญชีที่อนุญาตให้มีธุรกรรมที่เหมือนกันทางเศรษฐกิจสองรายการเพื่อผลิตตัวเลขที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงความผิดพลาด 2: ต้นทุนของตัวเลือกหุ้นของพนักงานไม่สามารถคาดการณ์ได้ฝ่ายตรงข้ามบางรายเลือกที่จะปกป้องตำแหน่งของตนในแง่มุมที่เป็นประโยชน์ พวกเขากล่าวว่ารูปแบบการกำหนดราคาแบบเลือกใช้อาจเป็นคำแนะนำสำหรับการประเมินมูลค่าตัวเลือกการซื้อขายแก่สาธารณชน แต่พวกเขาไม่สามารถจับภาพมูลค่าของตัวเลือกหุ้นของพนักงานซึ่งเป็นสัญญาระหว่าง บริษัท และพนักงานสำหรับเครื่องมือที่มีสภาพคล่องต่ำซึ่งไม่สามารถขายแลกเปลี่ยนเปลี่ยนมือเป็นหลักประกันหรือทำประกันความเสี่ยงได้ มันเป็นความจริงที่ว่าโดยทั่วไปตราสารที่ขาดสภาพคล่องจะลดคุณค่าให้กับผู้ถือ แต่การสูญเสียสภาพคล่องของผู้ถือหุ้นทำให้ไม่มีความแตกต่างกับสิ่งที่ผู้ออกจะต้องเสียค่าใช้จ่ายในการสร้างตราสารเว้นแต่ผู้ออกตราสารจะได้รับผลประโยชน์จากการขาดสภาพคล่องหรือไม่ และสำหรับตัวเลือกหุ้นการไม่มีตลาดของเหลวมีผลเพียงเล็กน้อยต่อมูลค่าของผู้ถือ ความงามที่ยิ่งใหญ่ของโมเดลการกำหนดราคาตัวเลือกคือว่าพวกเขาขึ้นอยู่กับลักษณะของหุ้นอ้างอิง นี่เป็นเหตุผลที่ทำให้พวกเขามีส่วนช่วยให้ตลาดตัวเลือกเติบโตอย่างไม่น่าเชื่อในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ราคา Black-Scholes ของตัวเลือกเท่ากับมูลค่าของพอร์ตหุ้นและเงินสดที่มีการจัดการแบบไดนามิกเพื่อจำลองผลตอบแทนให้กับตัวเลือกนั้น ด้วยหุ้นที่มีสภาพคล่องอย่างสมบูรณ์นักลงทุนที่ไม่มีข้อ จำกัด อื่นใดสามารถป้องกันความเสี่ยงด้านตัวเลือกทั้งหมดและดึงมูลค่าโดยการขายหุ้นและเงินสดที่จำลองออกมาสั้น ๆ ในกรณีดังกล่าวการลดสภาพคล่องของมูลค่าทางเลือกจะน้อยที่สุด และจะใช้แม้ว่าจะไม่มีตลาดสำหรับการซื้อขายตัวเลือกนี้โดยตรง ดังนั้นการขาดสภาพคล่องของตลาดในตัวเลือกหุ้นไม่ได้ด้วยตัวเองนำไปสู่การลดในค่าตัวเลือกให้กับผู้ถือ ธนาคารเพื่อการลงทุนธนาคารพาณิชย์และ บริษัท ประกันได้ดำเนินการไปไกลกว่าพื้นฐาน Black Scholes อายุ 30 ปีเพื่อพัฒนาแนวทางในการกำหนดราคาตัวเลือกทั้งหมด: มาตรฐาน คนแปลกใหม่ ตัวเลือกที่ซื้อขายผ่านตัวกลางผ่านเคาน์เตอร์และในตลาดหุ้น ตัวเลือกที่เชื่อมโยงกับความผันผวนของสกุลเงิน ตัวเลือกที่ฝังอยู่ในหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเช่นตราสารหนี้ที่แปลงสภาพหุ้นบุริมสิทธิหรือตราสารหนี้ที่เรียกเก็บได้เช่นการจำนองที่มีคุณสมบัติการชำระล่วงหน้าหรืออัตราดอกเบี้ยและพื้น อุตสาหกรรมย่อยทั้งหมดได้พัฒนาขึ้นเพื่อช่วยให้บุคคล บริษัท และผู้จัดการตลาดเงินซื้อและขายหลักทรัพย์ที่ซับซ้อนเหล่านี้ เทคโนโลยีทางการเงินในปัจจุบันอย่างแน่นอนช่วยให้ บริษัท สามารถรวมคุณสมบัติทั้งหมดของตัวเลือกหุ้นของพนักงานในรูปแบบการกำหนดราคาได้ ธนาคารเพื่อการลงทุนไม่กี่แห่งจะเสนอราคาสำหรับผู้บริหารที่ต้องการป้องกันความเสี่ยงหรือขายตัวเลือกหุ้นของตนก่อนที่จะมีการให้สิทธิถ้าแผนธุรกิจของ บริษัท ของพวกเขาอนุญาตให้ทำได้ แน่นอนว่าผู้จัดการตามสูตรหรือผู้จัดจำหน่ายหลักทรัพย์ประมาณการว่าต้นทุนของตัวเลือกหุ้นของพนักงานมีความแม่นยำน้อยกว่าการจ่ายเงินสดหรือการบริจาคร่วมกัน แต่งบการเงินควรมุ่งเน้นที่ถูกต้องในการสะท้อนถึงความเป็นจริงทางเศรษฐกิจมากกว่าความผิดพลาดอย่างแม่นยำ ผู้จัดการมักพึ่งพาการประมาณการสำหรับรายการต้นทุนที่สำคัญเช่นค่าเสื่อมราคาของอาคารและอุปกรณ์และประมาณการหนี้สินที่อาจเกิดขึ้นเช่นการล้างข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมในอนาคตและการตั้งถิ่นฐานจากคดีความรับผิดผลิตภัณฑ์และคดีอื่น ๆ ตัวอย่างเช่นผู้จัดการใช้ประมาณการทางคณิตศาสตร์ตามกฎหมายของอัตราดอกเบี้ยในอนาคตอัตราการเก็บรักษาพนักงานวันเกษียณอายุของพนักงานอายุขัยของพนักงานและคู่สมรสของพวกเขาและการเพิ่มขึ้นของค่ารักษาพยาบาลในอนาคต โมเดลการกำหนดราคาและประสบการณ์ที่กว้างขวางช่วยให้สามารถประมาณการต้นทุนของตัวเลือกหุ้นที่ออกในช่วงเวลาใด ๆ ที่มีความแม่นยำเทียบเท่าหรือมากกว่ารายการอื่น ๆ เหล่านี้ที่มีอยู่แล้วในงบกำไรขาดทุนของ บริษัท และงบดุล การคัดค้านการใช้ Black-Scholes และรูปแบบการประเมินค่าตัวเลือกอื่น ๆ ทั้งหมดไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปตามความยากลำบากในการประมาณค่าตัวเลือกที่ได้รับ ยกตัวอย่างเช่น John DeLong ในกระดาษสถาบันองค์กรที่มีการแข่งขันในเดือนมิถุนายนปี 2545 ซึ่งมีชื่อว่า The Controversy Options Options และ New Economy แย้งว่าแม้ว่าจะมีการคำนวณมูลค่าตามแบบจำลองการคำนวณจะต้องมีการปรับปรุงเพื่อให้สอดคล้องกับมูลค่าของพนักงาน เขามีสิทธิ์เพียงครึ่งเดียว โดยการจ่ายเงินให้กับพนักงานที่มีหุ้นหรือตัวเลือกของตนเอง บริษัท บังคับให้พวกเขาถือพอร์ตการลงทุนทางการเงินที่ไม่ได้มีความหลากหลายมากความเสี่ยงเพิ่มเติมประกอบกับการลงทุนของพนักงานทุนมนุษย์ของตัวเองใน บริษัท เช่นกัน เนื่องจากเกือบทุกคนมีความเสี่ยงความเกลียดชังเราสามารถคาดหวังให้พนักงานวางค่าน้อยมากในแพคเกจตัวเลือกหุ้นของพวกเขามากกว่าที่อื่น ๆ ที่ดีขึ้นหลากหลายนักลงทุนจะ ประมาณการของขนาดของพนักงานความเสี่ยงลดราคา deadweight นี้เป็นบางครั้งเรียกว่าตั้งแต่ 20 ถึง 50 ขึ้นอยู่กับความผันผวนของหุ้นอ้างอิงและระดับของการกระจายการลงทุนของพนักงาน การมีอยู่ของค่าใช้จ่าย deadweight นี้บางครั้งใช้ในการปรับค่าตอบแทนที่เห็นได้ชัดจากค่าตอบแทนที่เลือกให้แก่ผู้บริหารระดับสูง บริษัท ที่กำลังมองหาตัวอย่างเช่นเพื่อให้รางวัลแก่ซีอีโอของตนด้วยตัวเลือกที่มีมูลค่าถึง 1,000 รายในตลาดอาจเป็นเหตุผลที่ควรออก 2,000 มากกว่า 1,000 ตัวเลือกเพราะจากมุมมองของซีอีโอ เพียง 500 ตัว (เราจะชี้ให้เห็นว่าเหตุผลนี้ยืนยันจุดก่อนหน้าของเราว่าทางเลือกในการทดแทนเงินสด) แต่ในขณะที่อาจมีเหตุผลที่จะพิจารณาต้นทุนที่มีน้ำหนักเกินเมื่อพิจารณาว่าจะมีการชดเชยตามทุน (เช่นตัวเลือก) รวมอยู่ด้วย ผู้บริหารจ่ายแพ็คเก็ตก็ไม่แน่นอนที่เหมาะสมเพื่อให้ค่าใช้จ่ายน้ำหนักตายมีอิทธิพลต่อวิธีที่ บริษัท บันทึกค่าใช้จ่ายของแพ็คเก็ต งบการเงินสะท้อนถึงมุมมองทางเศรษฐกิจของ บริษัท ไม่ใช่หน่วยงาน (รวมถึงพนักงาน) ที่ทำธุรกรรมไว้ ตัวอย่างเช่นเมื่อ บริษัท ขายสินค้าให้กับลูกค้าตัวอย่างเช่นไม่จำเป็นต้องตรวจสอบว่าผลิตภัณฑ์ใดมีคุณค่ากับบุคคลนั้น นับเป็นเงินสดที่คาดว่าจะได้รับจากการทำธุรกรรมเป็นรายได้ ในทำนองเดียวกันเมื่อ บริษัท ซื้อผลิตภัณฑ์หรือบริการจากซัพพลายเออร์จะไม่ตรวจสอบว่าราคาที่จ่ายสูงกว่าหรือน้อยกว่าซัพพลายเออร์ต้นทุนหรือสิ่งที่ซัพพลายเออร์อาจได้รับได้ขายผลิตภัณฑ์หรือบริการที่อื่น บริษัท บันทึกราคาซื้อเป็นเงินสดหรือเทียบเท่าเงินสดที่เสียสละเพื่อซื้อสินค้าหรือบริการ สมมติว่าผู้ผลิตเสื้อผ้ากำลังสร้างศูนย์ออกกำลังกายสำหรับพนักงาน บริษัท จะไม่ทำเช่นนั้นเพื่อแข่งขันกับสโมสรออกกำลังกาย เพื่อสร้างรายได้ที่เพิ่มขึ้นจากการผลิตที่เพิ่มขึ้นและความคิดสร้างสรรค์ของพนักงานที่มีสุขภาพดีและมีความสุขมากขึ้นและเพื่อลดต้นทุนที่เกิดจากการหมุนเวียนและการเจ็บป่วยของพนักงาน ค่าใช้จ่ายของ บริษัท เห็นได้ชัดว่าเป็นค่าใช้จ่ายในการสร้างและรักษาสถานที่ไม่ใช่ค่าที่พนักงานแต่ละคนอาจวางไว้ ค่าใช้จ่ายของศูนย์ออกกำลังกายจะถูกบันทึกเป็นค่าใช้จ่ายเป็นระยะ ๆ ซึ่งสอดคล้องกับรายได้ที่คาดว่าจะเพิ่มขึ้นและการลดค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับพนักงาน ข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผลเพียงอย่างเดียวที่เราเห็นในการคิดค่าใช้จ่ายด้านผู้บริหารต่ำกว่ามูลค่าตลาดของพวกเขาคือจากการสังเกตว่ามีการริบสิทธิ์ในการเลือกพนักงานเมื่อลาออกหรือใช้เวลาออกกำลังกายเร็วเกินไปเนื่องจากพนักงานไม่ชอบความเสี่ยง ในกรณีเหล่านี้ส่วนของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงต่ำกว่าที่ควรจะเป็นอย่างอื่นหรือไม่ส่งผลให้ บริษัท ลดค่าใช้จ่ายในการชดเชย ในขณะที่เราเห็นด้วยกับเหตุผลพื้นฐานของข้อโต้แย้งนี้ผลกระทบของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้นต่อค่านิยมทางทฤษฎีอาจไม่ค่อยพูดเกินจริง ผลกระทบที่แท้จริงของการริบและการออกกำลังกายในระยะแรกซึ่งแตกต่างจากเงินเดือนพนักงานจะไม่สามารถโอนตัวเลือกหุ้นออกจากบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้บุคคลอื่นได้ Nontransferability มีสองลักษณะพิเศษที่รวมกันเพื่อทำให้ตัวเลือกของพนักงานมีค่าน้อยกว่าตัวเลือกแบบดั้งเดิมที่มีการซื้อขายในตลาด ประการแรกพนักงานจะสละสิทธิ์ในการเลือกตัวเลือกหากพวกเขาออกจาก บริษัท ก่อนที่ตัวเลือกจะตกเป็น ประการที่สองพนักงานมักจะลดความเสี่ยงโดยใช้ตัวเลือกหุ้นที่ตกเป็นเหยื่อมากกว่านักลงทุนรายใหญ่ที่มีความเชี่ยวชาญซึ่งจะช่วยลดศักยภาพในการจ่ายผลตอบแทนที่สูงขึ้นได้ พนักงานที่มีตัวเลือกที่มีอยู่ในเงินนั้นก็จะใช้สิทธิ์เหล่านี้เมื่อเลิกใช้งานเนื่องจาก บริษัท ส่วนใหญ่ต้องการให้พนักงานใช้หรือเสียสิทธิ์การเดินทางเมื่อออกเดินทาง ในทั้งสองกรณีผลกระทบทางเศรษฐกิจของ บริษัท ในการออกตัวเลือกจะลดลงเนื่องจากมูลค่าและขนาดของผู้ถือหุ้นเดิมจะลดลงน้อยกว่าที่พวกเขาอาจได้รับหรือไม่ได้ทั้งหมด ตระหนักถึงความเป็นไปได้ที่ บริษัท จะต้องใช้ตัวเลือกหุ้นที่มีค่าใช้จ่ายฝ่ายตรงข้ามบางฝ่ายกำลังต่อสู้กับการดำเนินการที่เกิดขึ้นโดยพยายามชักชวนผู้กำหนดมาตรฐานเพื่อลดต้นทุนที่รายงานของตัวเลือกเหล่านั้นลดมูลค่าของพวกเขาจากที่วัดโดยโมเดลทางการเงินเพื่อสะท้อนถึงความแข็งแกร่ง โอกาสในการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ข้อเสนอปัจจุบันที่ FASB และ IASB นำเสนอจะช่วยให้ บริษัท ต่างๆสามารถประมาณการเปอร์เซ็นต์ของตัวเลือกที่ถูกริบในระหว่างระยะเวลาการได้รับสิทธิและลดค่าใช้จ่ายในการมอบสิทธิด้วยจำนวนนี้ นอกจากนี้แทนที่จะใช้วันที่หมดอายุสำหรับอายุของตัวเลือกในรูปแบบการคิดราคาการเสนอข้อเสนอเพื่อช่วยให้ บริษัท สามารถใช้ชีวิตที่คาดว่าจะมีตัวเลือกเพื่อสะท้อนถึงโอกาสในการออกกำลังกายในช่วงต้น การใช้อายุการใช้งานที่คาดไว้ (ซึ่ง บริษัท อาจคาดว่าจะใกล้เคียงกับระยะเวลาการให้สิทธิ์เช่นว่าสี่ปี) แทนที่จะเป็นระยะเวลาของสัญญาในการบอกว่าเป็นเวลาสิบปีจะช่วยลดต้นทุนโดยประมาณของตัวเลือกนี้ได้ ควรมีการปรับค่าปรับและการออกกำลังกายก่อน แต่วิธีการที่เสนอนี้ทำให้การลดต้นทุนลดลงอย่างมากเนื่องจากไม่สนใจสถานการณ์ที่ตัวเลือกมีแนวโน้มที่จะถูกริบหรือใช้สิทธิในช่วงต้น เมื่อพิจารณาสถานการณ์เหล่านี้การลดค่าใช้จ่ายด้านพนักงานจะลดลงเล็กน้อย ขั้นแรกพิจารณาการริบ การใช้เปอร์เซ็นต์ที่รัดกุมสำหรับการปลอมแปลงจากการหมุนเวียนของพนักงานในอดีตหรือในอนาคตจะมีผลต่อเมื่อการริบเป็นเหตุการณ์สุ่มเช่นการจับสลากโดยไม่ขึ้นกับราคาหุ้น อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงความเป็นไปได้ที่จะริบนั้นมีความสัมพันธ์ในทางลบกับคุณค่าของตัวเลือกที่ถูกริบและจากราคาหุ้น คนมีแนวโน้มที่จะออกจาก บริษัท และสูญเสียตัวเลือกเมื่อราคาหุ้นลดลงและตัวเลือกมีค่าน้อย แต่ถ้า บริษัท ได้ทำดีและราคาหุ้นได้เพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่วันที่ให้สิทธิตัวเลือกจะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามากขึ้นและพนักงานจะมีโอกาสน้อยที่จะออก หากการหมุนเวียนและการริบเงินของพนักงานมีโอกาสมากขึ้นเมื่อตัวเลือกมีค่าน้อยที่สุดค่าตัวเลือกทั้งหมดในวันที่ได้รับทุนลดลงเนื่องจากความน่าจะเป็นของการริบ อาร์กิวเมนต์สำหรับการออกกำลังกายในช่วงต้นจะคล้ายกัน นอกจากนี้ยังขึ้นอยู่กับราคาหุ้นในอนาคต พนักงานจะมีแนวโน้มที่จะออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ หากความมั่งคั่งส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกผูกมัดไว้ใน บริษัท พวกเขาต้องกระจายการลงทุนและพวกเขาก็ไม่มีวิธีอื่นในการลดความเสี่ยงจากราคาหุ้นของ บริษัท อย่างไรก็ตามผู้บริหารอาวุโสมีทางเลือกในการถือครองหุ้นที่ใหญ่ที่สุดไม่น่าจะใช้สิทธิในช่วงต้นและทำลายมูลค่าเมื่อราคาหุ้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก บ่อยครั้งที่พวกเขาเป็นเจ้าของหุ้นที่ไม่ จำกัด ซึ่งสามารถขายได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อลดความเสี่ยง หรือพวกเขามีหุ้นที่เพียงพอในการทำสัญญากับธนาคารเพื่อการลงทุนเพื่อป้องกันตำแหน่งที่เลือกไว้โดยไม่ต้องออกกำลังกายก่อนเวลาอันควร เช่นเดียวกับคุณลักษณะการริบการคำนวณอายุการใช้งานที่คาดไว้โดยไม่คำนึงถึงขนาดของการถือครองของพนักงานที่ออกกำลังกายในช่วงต้นหรือความสามารถในการป้องกันความเสี่ยงด้วยวิธีการอื่น ๆ จะทำให้ค่าใช้จ่ายของตัวเลือกต่ำลง รูปแบบการคิดราคาสามารถปรับเปลี่ยนเพื่อรวมอิทธิพลของราคาหุ้นและขนาดของตัวเลือกของพนักงานและการถือครองหุ้นเกี่ยวกับความน่าจะเป็นของการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น (ดูตัวอย่างเช่น Mark Rubinsteins Fall 1995 บทความในวารสาร Derivatives เกี่ยวกับการประเมินมูลค่าบัญชีของตัวเลือกหุ้นของพนักงาน) ขนาดที่แท้จริงของการปรับค่าใช้จ่ายเหล่านี้ต้องขึ้นอยู่กับข้อมูลของ บริษัท ที่เฉพาะเจาะจงเช่นการแข็งค่าของราคาหุ้นและการกระจายตัวของ การให้สิทธิแก่พนักงาน การปรับเปลี่ยนที่ได้รับการประเมินอย่างเหมาะสมอาจมีขนาดเล็กกว่าการคำนวณที่เสนอ (เห็นได้ชัดว่าได้รับการรับรองโดย FASB และ IASB) แน่นอนสำหรับบาง บริษัท การคำนวณที่ไม่สนใจการริบและการออกกำลังกายในช่วงต้น ๆ อาจมีความใกล้เคียงกับต้นทุนที่แท้จริงมากกว่าตัวเลือกที่ไม่สนใจปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการริบและการตัดสินใจออกกำลังกายก่อน อีกข้อหนึ่งในการป้องกันแนวทางที่มีอยู่คือ บริษัท ต่างๆได้เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับต้นทุนของทุนสนับสนุนทางเลือกไว้ในเชิงอรรถเพื่อให้งบการเงินแล้ว นักลงทุนและนักวิเคราะห์ที่ต้องการปรับงบรายได้สำหรับค่าตัวเลือกจึงมีข้อมูลที่จำเป็นพร้อมใช้งาน เราพบว่าอาร์กิวเมนต์ยากที่จะกลืน ตามที่เราได้ชี้แจงไว้เป็นหลักการพื้นฐานของการบัญชีว่างบกำไรขาดทุนและงบดุลควรแสดงถึงภาวะเศรษฐกิจที่สำคัญของ บริษัท การยับยั้งประเด็นสำคัญที่มีนัยสำคัญทางเศรษฐกิจเช่นการให้สิทธิแก่พนักงานในเชิงอรรถจะเป็นการบิดเบือนรายงานเหล่านั้นอย่างเป็นระบบ แต่แม้ว่าเราจะยอมรับหลักการที่ว่าการเปิดเผยเชิงอรรถนั้นเพียงพอแล้ว แต่ในความเป็นจริงเราจะหาทางออกที่ไม่ดีสำหรับการรับรู้ค่าใช้จ่ายโดยตรงจากคำแถลงหลัก ตอนนี้นักวิเคราะห์หลักทรัพย์นักกฎหมายและหน่วยงานกำกับดูแลด้านการลงทุนใช้ฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์เพื่อคำนวณอัตราส่วนความสามารถในการทำกำไรจากตัวเลขในงบกำไรขาดทุนและงบดุลของ บริษัท ที่ตรวจสอบแล้ว นักวิเคราะห์ที่ติดตาม บริษัท แต่ละรายหรือแม้แต่กลุ่มเล็ก ๆ บริษัท อาจทำการปรับเปลี่ยนข้อมูลที่เปิดเผยไว้ในเชิงอรรถ แต่นั่นอาจเป็นเรื่องยากและเสียค่าใช้จ่ายสำหรับกลุ่ม บริษัท ขนาดใหญ่ที่ใส่ข้อมูลประเภทต่างๆในรูปแบบที่ไม่เป็นมาตรฐานลงในเชิงอรรถ เห็นได้ชัดว่ามันง่ายกว่ามากที่จะเปรียบเทียบ บริษัท ต่างๆในเขตข้อมูลที่เท่าเทียมกันซึ่งค่าใช้จ่ายในการชดเชยทั้งหมดรวมอยู่ในรายได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตัวเลขที่ถูกเปิดเผยในเชิงอรรถสามารถเชื่อถือได้น้อยกว่าข้อมูลที่เปิดเผยในงบการเงินหลัก สำหรับสิ่งหนึ่งผู้บริหารและผู้สอบบัญชีมักจะพิจารณาเชิงอรรถเพิ่มเติมและอุทิศเวลาให้กับพวกเขาน้อยกว่าที่พวกเขาทำกับตัวเลขในงบหลัก เป็นตัวอย่างหนึ่งในเชิงอรรถในรายงานประจำปีของอีเบย์ปีงบประมาณ พ. ศ. 2543 พบว่ามูลค่ายุติธรรมของหุ้นกู้ที่ให้สิทธิในปีพ. ศ. 2542 เท่ากับ 105.03 เป็นจำนวนปีที่มีการใช้สิทธิโดยเฉลี่ยคือ 64.59 เพียงเท่านี้มูลค่าของตัวเลือกที่ได้รับอาจสูงกว่ามูลค่าของหลักทรัพย์อ้างอิงได้ไม่เกิน 63 เท่า ในปีงบประมาณ 2543 มีการรายงานผลกระทบเช่นเดียวกัน: มูลค่ายุติธรรมของสิทธิที่ได้รับจาก 103.79 และราคาใช้สิทธิเฉลี่ย 62.69 เห็นได้ชัดว่าข้อผิดพลาดนี้ได้รับการตรวจพบในที่สุดตั้งแต่ปีงบประมาณ 2544 ได้มีการปรับย้อนหลังค่าเฉลี่ยวันที่ให้สิทธิแก่ผู้สมัครในปี 2542 และปี 2543 เป็น 40.45 และ 41.40 ตามลำดับ เราเชื่อว่าผู้บริหารและผู้สอบบัญชีจะมีความรอบคอบและระมัดระวังในการได้รับการประมาณต้นทุนที่แท้จริงของตัวเลือกหุ้นถ้าตัวเลขเหล่านี้รวมอยู่ในงบกำไรขาดทุนของ บริษัท มากกว่าที่พวกเขาทำเพื่อการเปิดเผยข้อมูลเชิงอรรถ เพื่อนร่วมงานของเรา William Sahlman ในบทความ HBR เดือนธันวาคมปี 2545 ของเขาเรื่อง Expensing Options Solves Nothing ได้แสดงความกังวลว่าความมั่งคั่งของข้อมูลที่มีประโยชน์ซึ่งมีอยู่ในเชิงอรรถเกี่ยวกับตัวเลือกหุ้นจะหายไปหากตัวเลือกถูกใช้ไป แต่แน่นอนการตระหนักถึงต้นทุนของตัวเลือกในงบกำไรขาดทุนไม่ได้หมายความว่าจะให้เชิงอรรถที่อธิบายถึงการแจกจ่ายเงินทุนและวิธีการและพารามิเตอร์ที่ใช้ในการคำนวณต้นทุนของตัวเลือกหุ้น นักวิเคราะห์บางคนของหุ้นตัวเลือกค่าใช้จ่ายโต้เถียงเป็นร่วมทุนนิยมจอห์น Doerr และ FedEx CEO Frederick Smith ได้ใน 5 เมษายน 2002 คอลัมน์ New York Times ว่าถ้าจำเป็นต้องใช้ค่าใช้จ่ายผลกระทบของตัวเลือกจะถูกนับสองครั้งในกำไรต่อหุ้น : อันดับแรกเป็นโอกาสในการลดลงของกำไรโดยการเพิ่มจำนวนหุ้นที่โดดเด่นและอันดับสองเป็นรายได้ที่รายงาน ผลกำไรจะไม่ถูกต้องและทำให้เกิดความเข้าใจผิดต่อหุ้น เรามีปัญหากับข้อโต้แย้งนี้ อันดับแรกค่าตัวเลือกจะคำนวณเฉพาะการคำนวณกำไรต่อหุ้นโดยอิงตามเกณฑ์ GAAP เมื่อราคาตลาดปัจจุบันสูงกว่าราคาการใช้สิทธิ ดังนั้นตัวเลข EPS ที่ diluted อย่างสมบูรณ์ยังคงไม่สนใจค่าใช้จ่ายทั้งหมดของตัวเลือกที่เกือบจะอยู่ในเงินหรืออาจจะกลายเป็นเงินถ้าราคาหุ้นเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในระยะใกล้ ประการที่สองการลดลงของผลกระทบทางเศรษฐกิจของการให้สิทธิซื้อหุ้นเพื่อการคำนวณ EPS จะบิดเบือนการวัดรายได้ที่รายงานจะไม่ได้รับการปรับเพื่อสะท้อนถึงผลกระทบทางเศรษฐกิจของต้นทุนสิทธิ มาตรการเหล่านี้เป็นข้อสรุปที่สำคัญมากขึ้นในการเปลี่ยนแปลงมูลค่าทางเศรษฐกิจของ บริษัท มากกว่าการกระจายรายได้ตามอัตราส่วนรายได้ให้กับผู้ถือหุ้นรายย่อยที่เปิดเผยไว้ในสูตร EPS สมมติว่า บริษัท มีการชดเชยซัพพลายเออร์วัสดุแรงงานพลังงานและบริการที่ซื้อด้วยตัวเลือกหุ้นแทนการใช้เงินสดและหลีกเลี่ยงการรับรู้ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในงบกำไรขาดทุน รายได้และมาตรการในการทำกำไรของพวกเขาทั้งหมดจะพองตัวลงอย่างไม่มีการคิดค่าใช้จ่ายเท่าที่จะไร้ผลสำหรับวัตถุประสงค์ในการวิเคราะห์เท่านั้นตัวเลขกำไรต่อหุ้นจะได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจใด ๆ จากเงินอุดหนุนทางเลือก การคัดค้านที่ใหญ่ที่สุดของเราต่อข้อเรียกร้องปลอมนี้คือแม้การคำนวณกำไรต่อหุ้นปรับลดทั้งหมดไม่ได้สะท้อนถึงผลกระทบทางเศรษฐกิจของทุนสนับสนุนหุ้นอย่างเต็มที่ ตัวอย่างต่อไปนี้แสดงให้เห็นถึงปัญหา แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของความเรียบง่ายเราจะใช้ทุนหุ้นแทนตัวเลือก เหตุผลก็เหมือนกันสำหรับทั้งสองกรณี สมมติว่าทั้งสอง บริษัท สมมุติของเรา KapCorp และ MerBod มีจำนวนหุ้นที่จำหน่ายได้ 8,000 รายไม่มีหนี้และรายได้ประจำปี 100,000 KapCorp ตัดสินใจที่จะจ่ายเงินให้พนักงานและซัพพลายเออร์จำนวน 90,000 เหรียญและไม่มีค่าใช้จ่ายอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม MerBod ชดเชยพนักงานและซัพพลายเออร์ของ บริษัท ด้วยเงินสด 80,000 หุ้นและหุ้นสามัญ 2,000 หุ้นโดยมีราคาตลาดเฉลี่ย 5 หุ้นต่อหุ้น ต้นทุนต่อ บริษัท แต่ละแห่งมีค่าเท่ากับ 90,000 แต่รายได้สุทธิของพวกเขาและตัวเลข EPS แตกต่างกันมาก รายได้สุทธิก่อนหักภาษีของ KapCorps คือ 10,000 หรือ 1.25 ต่อหุ้น ในทางตรงกันข้าม MerBods รายงานรายได้สุทธิ (ซึ่งละเว้นค่าใช้จ่ายของส่วนของผู้ถือหุ้นให้กับพนักงานและซัพพลายเออร์) คือ 20,000 และ EPS ของ บริษัท เท่ากับ 2.00 (ซึ่งคำนึงถึงการออกหุ้นใหม่) แน่นอนว่าทั้งสอง บริษัท มียอดเงินสดและยอดคงเหลือที่แตกต่างกันโดยมีข้อเรียกร้องอยู่ แต่ KapCorp สามารถกำจัดความแตกต่างดังกล่าวได้โดยการออกหุ้น 2,000 หุ้นในตลาดในช่วงปีที่ราคาขายเฉลี่ย 5 บาทต่อหุ้น Now both companies have closing cash balances of 20,000 and 10,000 shares outstanding. Under current accounting rules, however, this transaction only exacerbates the gap between the EPS numbers. KapCorps reported income remains 10,000, since the additional 10,000 value gained from the sale of the shares is not reported in net income, but its EPS denominator has increased from 8,000 to 10,000. Consequently, KapCorp now reports an EPS of 1.00 to MerBods 2.00, even though their economic positions are identical: 10,000 shares outstanding and increased cash balances of 20,000. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. Indeed, if we say that the fully diluted EPS figure is the right way to disclose the impact of share options, then we should immediately change the current accounting rules for situations when companies issue common stock, convertible preferred stock, or convertible bonds to pay for services or assets. At present, when these transactions occur, the cost is measured by the fair market value of the consideration involved. Why should options be treated differently Fallacy 4: Expensing Stock Options Will Hurt Young Businesses Opponents of expensing options also claim that doing so will be a hardship for entrepreneurial high-tech firms that do not have the cash to attract and retain the engineers and executives who translate entrepreneurial ideas into profitable, long-term growth. This argument is flawed on a number of levels. For a start, the people who claim that option expensing will harm entrepreneurial incentives are often the same people who claim that current disclosure is adequate for communicating the economics of stock option grants. The two positions are clearly contradictory. If current disclosure is sufficient, then moving the cost from a footnote to the balance sheet and income statement will have no market effect. But to argue that proper costing of stock options would have a significant adverse impact on companies that make extensive use of them is to admit that the economics of stock options, as currently disclosed in footnotes, are not fully reflected in companies market prices. More seriously, however, the claim simply ignores the fact that a lack of cash need not be a barrier to compensating executives. Rather than issuing options directly to employees, companies can always issue them to underwriters and then pay their employees out of the money received for those options. Considering that the market systematically puts a higher value on options than employees do, companies are likely to end up with more cash from the sale of externally issued options (which carry with them no deadweight costs) than they would by granting options to employees in lieu of higher salaries. Even privately held companies that raise funds through angel and venture capital investors can take this approach. The same procedures used to place a value on a privately held company can be used to estimate the value of its options, enabling external investors to provide cash for options about as readily as they provide cash for stock. Thats not to say, of course, that entrepreneurs should never get option grants. Venture capital investors will always want employees to be compensated with some stock options in lieu of cash to be assured that the employees have some skin in the game and so are more likely to be honest when they tout their companys prospects to providers of new capital. But that does not preclude also raising cash by selling options externally to pay a large part of the cash compensation to employees. We certainly recognize the vitality and wealth that entrepreneurial ventures, particularly those in the high-tech sector, bring to the U. S. economy. A strong case can be made for creating public policies that actively assist these companies in their early stages, or even in their more established stages. The nation should definitely consider a regulation that makes entrepreneurial, job-creating companies healthier and more competitive by changing something as simple as an accounting journal entry. But we have to question the effectiveness of the current rule, which essentially makes the benefits from a deliberate accounting distortion proportional to companies use of one particular form of employee compensation. After all, some entrepreneurial, job-creating companies might benefit from picking other forms of incentive compensation that arguably do a better job of aligning executive and shareholder interests than conventional stock options do. Indexed or performance options, for example, ensure that management is not rewarded just for being in the right place at the right time or penalized just for being in the wrong place at the wrong time. A strong case can also be made for the superiority of properly designed restricted stock grants and deferred cash payments. Yet current accounting standards require that these, and virtually all other compensation alternatives, be expensed. Are companies that choose those alternatives any less deserving of an accounting subsidy than Microsoft, which, having granted 300 million options in 2001 alone, is by far the largest issuer of stock options A less distorting approach for delivering an accounting subsidy to entrepreneurial ventures would simply be to allow them to defer some percentage of their total employee compensation for some number of years, which could be indefinitelyjust as companies granting stock options do now. That way, companies could get the supposed accounting benefits from not having to report a portion of their compensation costs no matter what form that compensation might take. What Will Expensing Involve Although the economic arguments in favor of reporting stock option grants on the principal financial statements seem to us to be overwhelming, we do recognize that expensing poses challenges. For a start, the benefits accruing to the company from issuing stock options occur in future periods, in the form of increased cash flows generated by its option motivated and retained employees. The fundamental matching principle of accounting requires that the costs of generating those higher revenues be recognized at the same time the revenues are recorded. This is why companies match the cost of multiperiod assets such as plant and equipment with the revenues these assets produce over their economic lives. In some cases, the match can be based on estimates of the future cash flows. In expensing capitalized software-development costs, for instance, managers match the costs against a predicted pattern of benefits accrued from selling the software. In the case of options, however, managers would have to estimate an equivalent pattern of benefits arising from their own decisions and activities. That would likely introduce significant measurement error and provide opportunities for managers to bias their estimates. We therefore believe that using a standard straight-line amortization formula will reduce measurement error and management bias despite some loss of accuracy. The obvious period for the amortization is the useful economic life of the granted option, probably best measured by the vesting period. Thus, for an option vesting in four years, 148 of the cost of the option would be expensed through the income statement in each month until the option vests. This would treat employee option compensation costs the same way the costs of plant and equipment or inventory are treated when they are acquired through equity instruments, such as in an acquisition. In addition to being reported on the income statement, the option grant should also appear on the balance sheet. In our opinion, the cost of options issued represents an increase in shareholders equity at the time of grant and should be reported as paid-in capital. Some experts argue that stock options are more like contingent liability than equity transactions since their ultimate cost to the company cannot be determined until employees either exercise or forfeit their options. This argument, of course, ignores the considerable economic value the company has sacrificed at time of grant. Whats more, a contingent liability is usually recognized as an expense when it is possible to estimate its value and the liability is likely to be incurred. At time of grant, both these conditions are met. The value transfer is not just probable it is certain. The company has granted employees an equity security that could have been issued to investors and suppliers who would have given cash, goods, and services in return. The amount sacrificed can also be estimated, using option-pricing models or independent estimates from investment banks. There has to be, of course, an offsetting entry on the asset side of the balance sheet. FASB, in its exposure draft on stock option accounting in 1994, proposed that at time of grant an asset called prepaid compensation expense be recognized, a recommendation we endorse. FASB, however, subsequently retracted its proposal in the face of criticism that since employees can quit at any time, treating their deferred compensation as an asset would violate the principle that a company must always have legal control over the assets it reports. We feel that FASB capitulated too easily to this argument. The firm does have an asset because of the option grantpresumably a loyal, motivated employee. Even though the firm does not control the asset in a legal sense, it does capture the benefits. FASBs concession on this issue subverted substance to form. Finally, there is the issue of whether to allow companies to revise the income number theyve reported after the grants have been issued. Some commentators argue that any recorded stock option compensation expense should be reversed if employees forfeit the options by leaving the company before vesting or if their options expire unexercised. But if companies were to mark compensation expense downward when employees forfeit their options, should they not also mark it up when the share price rises, thereby increasing the market value of the options Clearly, this can get complicated, and it comes as no surprise that neither FASB nor IASB recommends any kind of postgrant accounting revisions, since that would open up the question of whether to use mark-to-market accounting for all types of assets and liabilities, not just share options. At this time, we dont have strong feelings about whether the benefits from mark-to-market accounting for stock options exceed the costs. But we would point out that people who object to estimating the cost of options granted at time of issue should be even less enthusiastic about reestimating their options cost each quarter. We recognize that options are a powerful incentive, and we believe that all companies should consider them in deciding how to attract and retain talent and align the interests of managers and owners. But we also believe that failing to record a transaction that creates such powerful effects is economically indefensible and encourages companies to favor options over alternative compensation methods. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. Companies should choose compensation methods according to their economic benefitsnot the way they are reported. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. A version of this article appeared in the March 2003 issue of Harvard Business Review. How Employee Stock Options Can Influence the Value of Ordinary Shares Tallying corporate profits has never been easy, but in the past few years its become even harder as accountants, executives and regulators debate how to count the ever growing number of stock options issued to top managers and rank-and-file employees. Most of the debate is over whether options should be counted as an expense, which would reduce reported earnings and possibly undermine share prices. But theres another, equally important problem that gets less attention, says Wharton accounting professor Wayne R. Guay. What effect do options have on the number of stock shares a company has in circulation The answer can make a big difference when a company computes its earnings per share, and when investors calculate the critical price-to-earnings ratio. A firms equity is not just common stock, says Guay. The other big chunk is employee stock options Most of the debate over stock options has been how to treat stock options as an expense in the numerator of the earnings-per-share (calculation).but their effect on the denominator has to be fixed as well. Guay, John E. Core . professor of accounting at Wharton, and S. P. Kothari, professor of accounting at the Massachusetts Institute of Technology, examined the problem in their paper, The Economic Dilution of Employee Stock Options: Diluted EPS for Valuation and Financial Reporting . The paper was published in The Accounting Review in July 2002, and has special relevance now because regulators such as the Financial Accounting Standards Board are expected to modify options accounting rules next year. After studying 731 stock options plans at American Corporations, Guay and his colleagues concluded that the existing FASB treasury-stock method of accounting for the dilutive effects of outstanding options systematically understates the options dilutive effects, and thus overstates reported EPS (earnings per share). The authors conclude that current accounting rules cause options dilution to be understated by an average of about 50 that options dilution is really twice what companies say it is. Understating dilution inflates earnings per share, the authors say. 8220We incorporate the time value of the option in our measurement and thats going to lead to more dilution,8221 says Guay. 8220If investors fail to consider this dilution, then stock prices can be inflated. Employee options give their owners the right to buy shares at a set price anytime over a given period. Typically, the purchase price (also called the strike or exercise price) is the stocks price on the day the options are issued. The right to exercise the options may vest all at once or in stages on the first few anniversaries of the grant. Employee options usually expire if they are not exercised within 10 years. Options appeal to employees because they can convey great value without requiring that the employee put money at risk, as one does owning actual shares of stock. If the share price rose over 10 years to 100, an option with a 25 exercise price would be worth 75. The employee could exercise the right to buy the shares for 25, then immediately sell them on the open market for 100. If the share price instead fell to 15, the option would be worthless, but the employee would not have lost money. Had he owned real shares, hed have lost 10 per share. Sponsored Content: In 1985, options outstanding on companies books options that had been granted but not yet exercised equaled 4.6 of the companies ordinary shares of common stock. By 1995, that figure had grown to 8.9, the authors write. Options became even more popular in the late 90s and continue to be widely used despite criticism of their role in the soaring executive compensation of the past few years. The growing use of options has raised a debate about how they should be accounted for. Some advocate carrying them as an expense, arguing options have value and should be considered a compensation cost just like wages and other benefits. Others say that since options dont involve a transfer of cash out of company coffers, they should not be expensed. This issue has received a great deal of attention in the past few years, and the FASB expected to issue new rules in 2004 requiring some form of expensing. But this still leaves the second problem of how to account for options-related dilution of share value, Guay and his colleagues say. Companies have various ways of providing the shares needed to turn over to employees who exercise options. Some companies draw on a reserve of shares that have not yet been in circulation. Others use profits to buy back shares on the open market, using them to build a reserve to meet options exercises. Either way, when options are exercised the result is that more shares are in circulation, and that reduces, or dilutes, the value of shares previously in investors hands. If a company had one million shares outstanding and employees exercised options to purchase 200,000 shares, there would then be 1.2 million shares outstanding. This would affect earnings per share, which is figured by dividing the companys total earnings for the period by the number of shares outstanding. If the company earned 1 million, earnings per share would be 1 before the options were exercised, and only 83.3 cents after the exercise. Since a stocks price is heavily influenced by earnings per share, lower per-share earnings would likely cause the share price to fall. In practice, the accounting is not as simple as in this example. Its easy to see the dilution caused by options that are exercised, but what about the options that could be exercised but havent been Investors have to calculate the potential harm that could be done if options are exercised, but they dont know when the options will be exercised, if at all. Many options holders wait to exercise until shortly before their options expire, hoping the share price will rise further Under current accounting rules, this uncertainty is handled in a fairly simple way: by figuring how many shares could be purchased at the current market price if all in-the-money options were exercised. Those are options with a strike price lower than the current market price. If the stock price is 10 and the exercise price is 5, each option could make its owner a 5 profit. That is enough to buy of a share. Hence, each option creates share that is added to the total number of common shares outstanding in order to calculate diluted earnings per share. A company might have one million options outstanding, but count only 500,000 in the diluted earnings per share calculation. The problem with this approach, the authors say, is that it uses too low a figure for potential options-related profits. That means it understates the number of shares that could be bought with those profits. Hence, the dilution is understated as well. Since options holders tend to postpone exercising until share prices rise further, the value of an in-the-money option held today is actually greater than the difference between todays market price and the strike price. For example, if an employee held a 25 option and the share price were 75, the current accounting rules would value the option at 50. But if one offered the employee 50 for the option, he might well refuse to sell because he would prefer to bet that a higher share price would make his option more valuable later. In fact, this is what the typical employee does. In addition, the FASB method assigns no value to options that could not be exercised at a profit. Those are at-the-money options, where the strike price and market price are the same, and out-of-the-money options, where the strike price is higher than the market price. In fact, if one asked an employee to relinquish one of these options for nothing, he would likely refuse since, even if the option is worthless today, the stocks price might later rise enough to put the option in the money. Its because these options have such a long maturity that they have so much extra value, Guay says. To figure just how much value the in-, at-, and out-of-the-money options have to their owners, the authors studied 731 options plans from 1995 to 1997. They concluded that while the FASB approach might, for example, value an option at 50, it might have a real value of 80 or more to its owner. That means the options-related profits could buy more shares, causing greater dilution when those are added to common shares to figure diluted earnings per share. If the 80 figure were used, earnings per share should be lower and the stock price could therefore fall. Among all the options plans studied, the authors found that options should increase the number of shares used in the diluted earnings-per-share calculation by 2.96. The FASB method accounted for only half the dilution 1.46. In the most extreme cases, options dilution was about 22, but the FASB approach put it at only 14.5. Guay says he and his colleagues are not wedded to their own options-valuation model, since any approach involves a lot of assumptions about factors like future stock prices and at what point employees will choose to exercise. But they believe their findings demonstrate that rule makers should go beyond the current debate about whether to count options as an expense. They also should seek a better way of figuring how options undermine the value of ordinary shares. Home 187 Articles 187 Stock Options, Restricted Stock, Phantom Stock, Stock Appreciation Rights (SARs), and Employee Stock Purchase Plans (ESPPs) There are five basic kinds of individual equity compensation plans: stock options, restricted stock and restricted stock units, stock appreciation rights, phantom stock, and employee stock purchase plans. แผนแต่ละประเภทจะให้พนักงานมีข้อเสนอพิเศษในด้านราคาหรือเงื่อนไข เราไม่ครอบคลุมที่นี่เพียงเสนอพนักงานสิทธิที่จะซื้อหุ้นเป็นนักลงทุนอื่น ๆ จะ ตัวเลือกหุ้นให้สิทธิแก่พนักงานในการซื้อหุ้นจำนวนหนึ่งในราคาคงที่ตามจำนวนปีที่กำหนดไว้ในอนาคต หุ้นที่ถูก จำกัด และหน่วยหุ้นที่ จำกัด ของญาติสนิท (RSUs) ให้สิทธิแก่พนักงานในการรับหรือรับหุ้นโดยการให้ของขวัญหรือซื้อเมื่อมีการปฏิบัติตามข้อ จำกัด บางอย่างเช่นการทำงานในหลายปีหรือบรรลุเป้าหมายการปฏิบัติงาน หุ้น Phantom จ่ายโบนัสเงินสดในอนาคตเท่ากับมูลค่าของจำนวนหุ้นที่ต้องการ สิทธิในการเพิ่มมูลค่าหุ้น (SARs) ให้สิทธิในการเพิ่มมูลค่าของจำนวนหุ้นที่กำหนดชำระโดยเงินสดหรือหุ้น แผนการซื้อหุ้นของพนักงาน (ESPPs) ให้สิทธิแก่พนักงานในการซื้อหุ้นของ บริษัท ซึ่งโดยปกติจะมีส่วนลด ตัวเลือกหุ้น (Stock Options) แนวคิดสำคัญบางประการช่วยกำหนดวิธีการทำงานของหุ้น: การออกกำลังกาย: การซื้อหุ้นตามตัวเลือก ราคาการใช้สิทธิ: ราคาที่สามารถซื้อหุ้นได้ ราคานี้เรียกว่าราคานัดหยุดงานหรือราคาให้สิทธิ์ ในแผนส่วนใหญ่ราคาการใช้สิทธิคือมูลค่าตลาดยุติธรรมของหุ้นในขณะที่ได้รับทุนสนับสนุน Spread: ความแตกต่างระหว่างราคาการใช้สิทธิและราคาตลาดของหุ้นในขณะที่ใช้สิทธิ ระยะเวลาที่เลือก: ระยะเวลาที่พนักงานสามารถถือตัวเลือกไว้ก่อนหมดอายุได้ Vesting: ข้อกำหนดที่ต้องปฏิบัติตามเพื่อให้มีสิทธิ์ใช้ทางเลือก - โดยปกติจะให้บริการต่อเนื่องในช่วงระยะเวลาหนึ่งหรือการบรรลุเป้าหมายการปฏิบัติงาน บริษัท อนุญาตให้พนักงานเลือกซื้อหุ้นตามจำนวนที่ระบุในราคาทุน ตัวเลือกจะตกเป็นระยะเวลาหนึ่งหรือเมื่อบรรลุเป้าหมายของแต่ละกลุ่มหรือเป้าหมายขององค์กร บาง บริษัท ตั้งกำหนดการให้สิทธิ์ตามเวลา แต่ให้ตัวเลือกในการจับภาพได้เร็วขึ้นหากบรรลุเป้าหมายการปฏิบัติงาน พนักงานจะสามารถใช้ตัวเลือกนี้ได้ในราคาที่มอบให้ตลอดเวลาที่เลือกไว้จนถึงวันที่หมดอายุ ตัวอย่างเช่นพนักงานอาจได้รับสิทธิในการซื้อหุ้น 1,000 หุ้นในราคาหุ้นละ 10 บาท ตัวเลือกที่ได้รับ 25 ปีต่อปีเป็นเวลาสี่ปีและมีระยะเวลา 10 ปี หากสต๊อกเพิ่มขึ้นพนักงานจะจ่ายเงิน 10 หุ้นต่อหุ้นเพื่อซื้อหุ้น ความแตกต่างระหว่าง 10 ราคาให้สิทธิกับราคาการใช้สิทธิคือส่วนต่าง หากสต็อกไปถึง 25 หลังจากเจ็ดปีและพนักงานการออกกำลังกายตัวเลือกทั้งหมดการแพร่กระจายจะเป็น 15 ต่อหุ้น ตัวเลือก Options (ตัวเลือก Options) เป็นตัวเลือกหุ้น (ISO) หรือตัวเลือกหุ้นที่ไม่ได้รับการรับรอง (NSFs) ซึ่งบางครั้งเรียกว่าตัวเลือกหุ้นที่ไม่ใช่ทางการเงิน เมื่อพนักงานใช้ NSO การแพร่กระจายของการออกกำลังกายจะต้องเสียภาษีให้กับพนักงานเป็นรายได้ธรรมดาแม้ว่าจะยังไม่ได้ขายหุ้น บริษัท สามารถหักค่าใช้จ่ายดังกล่าวได้ ระยะเวลาการถือครองหุ้นหลังการใช้สิทธิไม่ถูกต้องตามกฎหมายแม้ว่า บริษัท อาจกำหนดระยะเวลาการถือหุ้นไว้ กำไรหรือขาดทุนที่ตามมาภายหลังจากการใช้สิทธิจะเสียภาษีเป็นกำไรหรือขาดทุนจากการเพิ่มทุนเมื่อผู้รับซื้อขายหุ้น ISO อนุญาตให้พนักงาน (1) เลื่อนเวลาการเก็บภาษีจากตัวเลือกนับจากวันที่ใช้สิทธิจนถึงวันที่ขายหุ้นรองรับและ (2) จ่ายภาษีจากกำไรทั้งหมดของตนในอัตราที่สูงกว่ารายได้ปกติ อัตราภาษี ต้องปฏิบัติตามเงื่อนไขบางอย่างเพื่อให้ได้รับการรับรองมาตรฐาน ISO: พนักงานต้องถือครองหุ้นอย่างน้อยหนึ่งปีนับจากวันใช้สิทธิและสองปีหลังจากวันที่ได้รับการอนุมัติ มีเพียง 100,000 ออปชันหุ้นเท่านั้นที่สามารถเริ่มใช้งานได้ในปีปฏิทินใด ๆ ซึ่งวัดจากมูลค่าตลาดยุติธรรมในวันที่ให้สิทธิ์ ซึ่งหมายความว่ามีเพียง 100,000 ในราคาที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะสามารถใช้สิทธิได้ภายในหนึ่งปี หากมีการทับซ้อนกันเช่นจะเกิดขึ้นหากได้รับสิทธิเลือกปีละหลายครั้งและค่อยๆดำเนินการ บริษัท ต้องติดตาม ISO ที่โดดเด่นเพื่อให้มั่นใจว่าจำนวนเงินที่จะได้รับภายใต้ทุนสนับสนุนที่ต่างกันจะไม่เกิน 100,000 ในมูลค่าหนึ่งปี ส่วนใดส่วนหนึ่งของ ISO ที่ให้เกินขีด จำกัด จะถือว่าเป็น NSO ราคาการใช้สิทธิต้องไม่น้อยกว่าราคาตลาดของหุ้นของ บริษัท ณ วันที่ให้สิทธิ เฉพาะพนักงานเท่านั้นที่สามารถมีคุณสมบัติได้สำหรับ ISOs ตัวเลือกต้องได้รับตามแผนเป็นลายลักษณ์อักษรที่ได้รับอนุมัติจากผู้ถือหุ้นและกำหนดจำนวนหุ้นที่สามารถออกได้ตามแผนเป็น ISO และระบุระดับของพนักงานที่มีสิทธิ์ได้รับตัวเลือก ทางเลือกจะต้องได้รับภายใน 10 ปีนับจากวันที่คณะกรรมการ บริษัท ได้รับแผน ต้องใช้สิทธิภายใน 10 ปีนับจากวันมอบทุน ถ้าในขณะที่ให้พนักงานมีสิทธิออกเสียงมากกว่า 10 รายของหุ้นที่จำหน่ายได้แล้วทั้งหมดของ บริษัท ราคาการใช้สิทธิของ ISO ต้องมีมูลค่าตลาดไม่น้อยกว่า 110 ของหุ้นในวันดังกล่าวและอาจไม่มี ระยะเวลามากกว่าห้าปี ถ้ากฎทั้งหมดสำหรับ ISOs ถูกพบแล้วขายหุ้นในที่สุดเรียกว่าจำหน่ายที่มีคุณสมบัติและพนักงานจ่ายภาษีกำไรระยะยาวกำไรจากการเพิ่มมูลค่ารวมระหว่างราคาทุนกับราคาขาย บริษัท ไม่ได้รับการหักภาษีเมื่อมีจำหน่ายที่มีคุณสมบัติเหมาะสม อย่างไรก็ตามหากมีการจำหน่ายขาดคุณสมบัติโดยส่วนใหญ่เนื่องจากการออกกำลังกายของพนักงานและการขายหุ้นก่อนที่จะมีการถือครองระยะเวลาที่กำหนดการกระจายตัวของการออกกำลังกายต้องเสียภาษีให้กับพนักงานตามอัตราภาษีเงินได้ การเพิ่มหรือลดมูลค่าหุ้นระหว่างการใช้สิทธิและการขายจะถูกหักภาษี ณ ที่จ่าย ในกรณีนี้ บริษัท อาจหักผลประโยชน์ที่เกิดจากการใช้สิทธิออกไป เมื่อใดก็ตามที่พนักงานปฏิบัติ ISOs และไม่ได้ขายหุ้นอ้างอิงภายในสิ้นปีการกระจายตัวเลือกในการออกกำลังกายเป็นรายการที่พึงประสงค์สำหรับวัตถุประสงค์ของภาษีขั้นต่ำอื่น (AMT) ดังนั้นแม้ว่าหุ้นอาจไม่ได้รับการขายการออกกำลังกายต้องการให้พนักงานเพิ่มผลกำไรจากการออกกำลังกายพร้อมกับรายการค่ากำหนดอื่น ๆ ของ AMT เพื่อดูว่ามีการจ่ายเงินภาษีขั้นต่ำอื่นหรือไม่ ในทางตรงกันข้าม NSOs สามารถออกให้กับพนักงานทุกคนกรรมการที่ปรึกษาซัพพลายเออร์ลูกค้า ฯลฯ ไม่มีสิทธิพิเศษทางภาษีสำหรับ NSOs อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับ ISO จะไม่มีภาษีในการให้สิทธิ แต่เมื่อมีการใช้สิทธิการกระจายระหว่างราคาเสนอซื้อกับราคาการใช้สิทธิจะต้องเสียภาษีเป็นรายได้ธรรมดา บริษัท ได้รับการหักภาษีที่สอดคล้องกัน หมายเหตุ: หากราคาการใช้สิทธิของ NSO ต่ำกว่ามูลค่าตลาดยุติธรรมอยู่ภายใต้บังคับแห่งการชดเชยค่าสินไหมตามมาตรา 409A ของประมวลรัษฎากรภายในและอาจต้องเสียภาษีเมื่อได้รับใบอนุญาตและผู้รับเลือกที่ต้องถูกลงโทษ การใช้สิทธิซื้อหุ้นมีหลายวิธีในการใช้สิทธิในการซื้อหุ้นโดยใช้เงินสดในการซื้อหุ้นโดยการแลกเปลี่ยนหุ้นซึ่ง optionee มีอยู่แล้ว (ซึ่งมักเรียกว่า swap หุ้น) โดยการร่วมงานกับโบรกเกอร์หุ้นเพื่อทำยอดขายในวันเดียวกัน หรือโดยการดำเนินการขายเพื่อครอบคลุมการทำธุรกรรม (สองหลังนี้มักจะเรียกว่าการออกกำลังกายเงินสดแม้ว่าระยะจริงรวมถึงวิธีการออกกำลังกายอื่น ๆ ที่อธิบายไว้ที่นี่เช่นกัน) ซึ่งมีประสิทธิภาพให้หุ้นที่จะขายเพื่อให้ครอบคลุมราคาการใช้สิทธิและอาจ ภาษี อย่างไรก็ตาม บริษัท ใด บริษัท หนึ่งอาจจัดหาทางเลือกนี้เพียงหนึ่งหรือสองรายการ บริษัท เอกชนไม่เสนอขายในวันเดียวกันหรือขายให้ครอบคลุมและไม่ จำกัด การออกกำลังกายหรือการขายหุ้นที่ได้มาโดยการออกกำลังกายจนกว่า บริษัท จะขายหรือไปสาธารณะ การบัญชีตามหลักเกณฑ์การจ่ายค่าตอบแทนหุ้นทุนมีผลบังคับใช้ในปีพ. ศ. 2549 (FAS 123 (R)) บริษัท ต้องใช้ตัวเลือกในการคิดราคาปัจจุบันเพื่อคำนวณมูลค่าปัจจุบันของรางวัลทั้งหมดตามสิทธิ ณ วันที่ให้สิทธิ์และแสดงเป็นค่าใช้จ่ายเมื่อ งบกำไรขาดทุน ค่าใช้จ่ายที่รับรู้ควรจะปรับตามประสบการณ์การได้รับสิทธิ (หุ้นที่ยังไม่ได้ถือครองนั้นจะไม่นับเป็นค่าชดเชย) แผนลดสต็อคที่ จำกัด ให้พนักงานมีสิทธิซื้อหุ้นในราคาตลาดหรือส่วนลดหรือพนักงานอาจได้รับหุ้นโดยไม่มีค่าใช้จ่าย อย่างไรก็ตามพนักงานที่ได้รับหุ้นยังไม่ได้เป็นผู้ถือหุ้น แต่อย่างใด - พวกเขาไม่สามารถครอบครองได้จนกว่าจะถึงเวลาที่กำหนดไว้ โดยส่วนใหญ่ข้อ จำกัด การให้สิทธิจะหมดลงหากพนักงานยังคงทำงานให้กับ บริษัท เป็นเวลาหลายปีโดยปกติมักมี 3-5 คน ข้อ จำกัด ตามเวลาอาจหมดอายุทั้งหมดในคราวเดียวหรือค่อยๆ อย่างไรก็ตามข้อ จำกัด ต่างๆอาจถูกกำหนดไว้ ตัวอย่างเช่น บริษัท อาจ จำกัด หุ้นจนกว่าจะบรรลุเป้าหมายด้านการปฏิบัติงานขององค์กร, แผนกหรือเป้าหมายของแต่ละองค์กร พนักงานที่มีหุ้น จำกัด (RSUs) พนักงานจะไม่ได้รับหุ้นจนครบกำหนด ในทำนองเดียวกัน RSUs เปรียบเหมือนหุ้นของ Phantom ที่ตัดสินในหุ้นแทนเงินสด ด้วยรางวัลหุ้นที่ จำกัด บริษัท สามารถเลือกที่จะจ่ายเงินปันผลให้สิทธิในการออกเสียงหรือให้ผลประโยชน์อื่น ๆ แก่พนักงานก่อนที่จะถือโอกาส (เมื่อทำเช่นนั้นกับ RSUs จะเรียกเก็บภาษีที่ต้องเสียภาษีให้กับพนักงานภายใต้กฎภาษีสำหรับการชดเชยที่รอการตัดบัญชี) เมื่อพนักงานได้รับหุ้นที่ถูก จำกัด พวกเขามีสิทธิที่จะทำสิ่งที่เรียกว่าการเลือกตั้งมาตรา 83 (b) หากพวกเขาทำการเลือกตั้งพวกเขาจะถูกหักภาษี ณ อัตราภาษีเงินได้สามัญในส่วนต่อรองของรางวัลในขณะที่ได้รับทุน หากหุ้นได้รับเพียงเพื่อให้พนักงานแล้วองค์ประกอบต่อรองเป็นมูลค่าเต็มของพวกเขา หากมีการจ่ายค่าตอบแทนบางอย่างภาษีจะขึ้นอยู่กับความแตกต่างระหว่างสิ่งที่จ่ายให้กับมูลค่าตลาดยุติธรรม ณ เวลาที่ได้รับทุน หากจ่ายเต็มราคาจะไม่มีภาษี การเปลี่ยนแปลงมูลค่าหุ้นในอนาคตระหว่างการยื่นและการขายจะต้องเสียภาษีเป็นกำไรหรือขาดทุนจากเงินทุนไม่ใช่รายได้ปกติ พนักงานที่ไม่ได้ทำการเลือกตั้งตามข้อ 83 (ข) ต้องจ่ายภาษีเงินได้สามัญในส่วนต่างระหว่างจำนวนที่จ่ายให้กับหุ้นและมูลค่าตลาดยุติธรรมเมื่อข้อ จำกัด หมดอายุ การเปลี่ยนแปลงมูลค่าที่เกิดขึ้นภายหลังเป็นการรับรู้หรือผลกำไรจากเงินลงทุน ผู้รับ RSUs ไม่ได้รับอนุญาตให้ทำการเลือกตั้งมาตรา 83 (b) นายจ้างได้รับการหักภาษีเฉพาะสำหรับจำนวนที่พนักงานต้องจ่ายภาษีเงินได้โดยไม่คำนึงว่าจะมีการเลือกตั้งมาตรา 83 (ข) หรือไม่ การเลือกตั้งมาตรา 83 (ข) มีความเสี่ยง ถ้าพนักงานทำการเลือกตั้งและจ่ายภาษี แต่ข้อ จำกัด ไม่หมดอายุพนักงานไม่ได้รับภาษีที่จ่ายคืนและพนักงานไม่ได้รับหุ้น การบัญชีสต๊อกสินค้าที่มีข้อ จำกัด การทำรายการบัญชีที่คล้ายคลึงกันมากที่สุด หากข้อ จำกัด เฉพาะคือการให้สิทธิตามเวลา บริษัท จะเรียกเก็บสต็อคที่มีการ จำกัด โดยกำหนดค่าชดเชยทั้งหมด ณ เวลาที่ได้รับรางวัล อย่างไรก็ตามไม่มีการใช้รูปแบบการกำหนดราคาตัวเลือกใด ๆ หากพนักงานได้รับการ จำกัด จำนวน 1,000 หุ้นมูลค่าหุ้นละ 10 บาท บริษัท จะรับรู้ต้นทุน หากพนักงานซื้อหุ้นในราคายุติธรรม บริษัท จะไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ หากมีส่วนลดซึ่งคิดเป็นต้นทุน ค่าใช้จ่ายจะตัดจำหน่ายภายในระยะเวลาของการให้สิทธิจนกว่าจะครบกำหนด เนื่องจากการบัญชีใช้ราคาเริ่มต้น บริษัท ที่มีราคาหุ้นต่ำจะพบว่าข้อกำหนดในการให้รางวัลสำหรับรางวัลนี้หมายความว่าค่าใช้จ่ายทางบัญชีจะต่ำมาก หากการได้รับสิทธิเป็นผลมาจากประสิทธิภาพแล้ว บริษัท จะประมาณการเมื่อเป้าหมายการดำเนินงานมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จและตระหนักถึงค่าใช้จ่ายในช่วงที่ได้รับสิทธิที่คาดไว้ หากผลการดำเนินงานไม่ขึ้นอยู่กับการเคลื่อนไหวของราคาหุ้นจำนวนเงินที่รับรู้จะถูกปรับเปลี่ยนสำหรับรางวัลที่ไม่คาดว่าจะได้รับหรือไม่ได้ทำเป็นเสื้อหากมีพื้นฐานจากการเคลื่อนไหวของราคาหุ้นจะไม่ได้รับการปรับเพื่อสะท้อนถึงรางวัลที่คาดว่าจะได้รับ หรือ dont เสื้อกั๊ก หุ้นที่ถูก จำกัด ไม่อยู่ภายใต้กฎการจ่ายค่าชดเชยการผ่อนชำระใหม่ แต่ RSUs มี สิทธิในการเพิ่มมูลค่าหุ้น (Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock Stock and Stock Appreciation Rights) เป็นหุ้นที่มีลักษณะคล้ายกันมาก ทั้งสองเป็นหลักเป็นแผนการโบนัสที่ให้หุ้นไม่ได้ แต่สิทธิที่จะได้รับรางวัลขึ้นอยู่กับมูลค่าของหุ้นของ บริษัท จึงสิทธิเงื่อนไขการแข็งค่าและ Phantom โดยทั่วไป SAR จะจัดหาพนักงานให้ชำระเงินด้วยเงินสดหรือหุ้นโดยอิงตามการเพิ่มมูลค่าของจำนวนหุ้นที่ระบุในช่วงเวลาที่กำหนด หุ้น Phantom จะให้โบนัสเงินสดหรือหุ้นตามมูลค่าของหุ้นที่ระบุไว้เพื่อชำระเมื่อสิ้นระยะเวลาที่กำหนด SAR อาจไม่มีวันที่ครบถ้วนเช่นเดียวกับตัวเลือกพนักงานอาจมีความยืดหยุ่นในการเลือกใช้ SAR เมื่อใด หุ้นของ Phantom อาจมีการจ่ายเงินปันผลเทียบเท่ากับ SARs เมื่อมีการจ่ายเงินรางวัลมูลค่าของรางวัลจะถูกหักภาษี ณ ที่จ่ายให้กับลูกจ้างและสามารถหักลดหย่อนภาษีได้กับนายจ้าง แผนการบางอย่างจะส่งผลต่อการรับรางวัลในการบรรลุวัตถุประสงค์บางอย่างเช่นการขายผลกำไรหรือเป้าหมายอื่น ๆ แผนการเหล่านี้มักจะหมายถึงสต็อกผีของพวกเขาเป็นหน่วยประสิทธิภาพ หุ้น Phantom และ SAR สามารถมอบให้กับทุกคน แต่ถ้าได้รับมอบให้กับพนักงานโดยทั่วไปและได้รับการออกแบบมาเพื่อจ่ายเงินเมื่อเลิกจ้างมีโอกาสที่จะพิจารณาแผนการเกษียณอายุและจะต้องเป็นไปตามกฎของแผนเกษียณอายุของรัฐบาลกลาง การวางแผนโครงสร้างอย่างรอบคอบสามารถหลีกเลี่ยงปัญหานี้ได้ เนื่องจาก SARs และ Phantom แผนการเป็นโบนัสเงินสด บริษัท จำเป็นต้องคิดวิธีการชำระเงินสำหรับพวกเขา แม้ว่าจะมีการจ่ายเงินรางวัลในหุ้นพนักงานจะต้องการขายหุ้นอย่างน้อยก็เพียงพอที่จะจ่ายภาษีได้ บริษัท ไม่ให้สัญญาว่าจะจ่ายหรือไม่ก็ใส่กันเงินถ้ารางวัลจะได้รับเงินในสต็อกจะมีตลาดสำหรับสต็อกถ้ามันเป็นเพียงสัญญาที่พนักงานจะเชื่อว่าผลประโยชน์เป็นเหมือนผีเป็น หุ้นถ้า บริษัท มีเงินจริงจัดสรรไว้เพื่อการนี้ บริษัท จะวางเงินทุนหลังหักภาษีไว้ต่างหากและไม่อยู่ในธุรกิจ บริษัท ขนาดเล็กจำนวนมากที่มุ่งเน้นการเติบโตไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ นอกจากนี้กองทุนยังสามารถเก็บภาษีเงินได้สะสมได้อีกด้วย ในทางตรงกันข้ามถ้าพนักงานได้รับหุ้นหุ้นจะได้รับการจ่ายเงินตามตลาดทุนถ้า บริษัท ไปสาธารณะหรือโดย acquirers ถ้า บริษัท จะขาย หุ้นของ บริษัท Phantom และ SAR ที่รับชำระด้วยเงินสดจะต้องผ่านการตรวจสอบบัญชีหนี้สินซึ่งหมายความว่าค่าใช้จ่ายทางบัญชีที่เกี่ยวข้องกับบัญชีเหล่านี้จะไม่ถูกหักล้างจนกว่าจะหมดอายุหรือหมดอายุ สำหรับ SAR ที่มีการจ่ายดอกเบี้ยด้วยเงินสดค่าชดเชยสำหรับรางวัลจะถูกประมาณในแต่ละไตรมาสโดยใช้แบบจำลองการกำหนดราคาอ็อพชันและเมื่อครบถ้วนแล้วเมื่อ SAR ได้รับการชำระบัญชีสำหรับหุ้น Phantom แล้วมูลค่าพื้นฐานจะถูกคำนวณในแต่ละไตรมาสและดำเนินการผ่านวันที่ชำระบัญชี . หุ้นผีจะได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกับการชดเชยเงินสดรอการตัดบัญชี ในทางตรงกันข้ามถ้า SAR ถูกตัดสินในหุ้นการบัญชีจะเหมือนกับตัวเลือก บริษัท ต้องบันทึกมูลค่ายุติธรรมของเงินรางวัลในกรณีที่ได้รับเงินและรับรู้ค่าใช้จ่ายตลอดอายุการให้บริการที่คาดว่าจะได้รับ หากได้รับรางวัลเป็นรางวัล บริษัท ต้องประมาณระยะเวลาที่จะใช้เพื่อบรรลุเป้าหมาย หากการวัดประสิทธิภาพถูกผูกติดกับราคาหุ้นของ บริษัท จะต้องใช้รูปแบบตัวเลือกราคาเพื่อพิจารณาว่าจะบรรลุเป้าหมายเมื่อไหร่และถ้าเป้าหมาย แผนซื้อหุ้นของพนักงาน (ESPPs) แผนการซื้อหุ้นของพนักงาน (ESPPs) เป็นแผนการอย่างเป็นทางการเพื่อให้พนักงานสามารถระงับเงินได้ภายในระยะเวลาหนึ่ง (เรียกว่าระยะเวลาเสนอขาย) โดยปกติจะออกจากการหักเงินเดือนที่ต้องเสียภาษีเพื่อซื้อหุ้นในตอนท้าย ระยะเวลาเสนอขาย แผนอาจมีคุณสมบัติตามมาตรา 423 แห่งประมวลรัษฎากรภายในหรือไม่ผ่านการรับรอง แผนการที่ผ่านการรับรองช่วยให้พนักงานสามารถรับผลกำไรจากกำไรจากหุ้นที่ซื้อตามแผนได้หากมีการปฏิบัติตามกฎที่คล้ายคลึงกับมาตรฐาน ISOs ที่สำคัญที่สุดคือหุ้นดังกล่าวถือครองเป็นเวลาหนึ่งปีหลังจากการใช้สิทธิซื้อหุ้นและสองปีหลังจากนั้น วันแรกของรอบระยะเวลาการเสนอขาย ผู้มีสิทธิ์รับรางวัล ESPP มีกฎเกณฑ์หลายประการโดยเฉพาะ: มีเพียงพนักงานของนายจ้างที่ให้การสนับสนุน ESPP และพนักงานของ บริษัท แม่หรือ บริษัท ย่อยเท่านั้น แผนต้องได้รับการอนุมัติจากผู้ถือหุ้นภายใน 12 เดือนก่อนหรือหลังการปรับแผน พนักงานทุกคนที่มีระยะเวลาสองปีในการให้บริการจะต้องรวมอยู่ด้วยโดยจะมีการยกเว้นบางอย่างสำหรับพนักงานชั่วคราวและชั่วคราวตลอดจนพนักงานที่ได้รับการชดเชยสูง พนักงานที่เป็นเจ้าของมากกว่า 5 หุ้นทุนของ บริษัท ไม่สามารถรวมได้ ไม่มีพนักงานสามารถซื้อหุ้นได้มากกว่า 25,000 หุ้นโดยอิงตามมูลค่าตลาดยุติธรรมของหุ้นในช่วงต้นปีของการเสนอขายครั้งเดียว ระยะเวลาสูงสุดของระยะเวลารับซื้อได้ไม่เกิน 27 เดือนเว้นแต่ราคาซื้อจะขึ้นอยู่กับมูลค่าตลาดยุติธรรม ณ วันที่ซื้อซึ่งในกรณีนี้ระยะเวลาการเสนอขายอาจมีระยะเวลาไม่เกินห้าปี แผนสามารถให้ส่วนลดได้ถึง 15 ราคาทั้งในตอนต้นหรือตอนท้ายของระยะเวลาเสนอขายหรือเลือกต่ำกว่าของทั้งสอง แผนการที่ไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนดเหล่านี้จะไม่มีคุณสมบัติและไม่มีข้อได้เปรียบด้านภาษีเป็นพิเศษ ในแบบปกติ ESPP พนักงานลงทะเบียนในแผนและกำหนดจำนวนเงินที่จะถูกหักจากเงินเดือนของพวกเขา พนักงานที่เข้าร่วมโครงการจะมียอดเงินหักจากเงินเดือนของตนเป็นประจำ (ในแบบเสียภาษี) และอยู่ในบัญชีที่กำหนดเพื่อเตรียมรับซื้อหุ้น เมื่อสิ้นระยะเวลาเสนอขายผู้เข้าร่วมแต่ละรายจะสะสมเงินทุนเพื่อซื้อหุ้นซึ่งโดยปกติจะมีส่วนลดตามราคาตลาด (ไม่เกิน 15) จากราคาตลาด เป็นเรื่องปกติมากที่จะมีคุณลักษณะย้อนกลับซึ่งราคาที่ลูกจ้างจ่ายอยู่จะขึ้นอยู่กับราคาที่ต่ำกว่าในตอนต้นของระยะเวลาเสนอขายหรือราคา ณ สิ้นระยะเวลาเสนอขาย โดยปกติแล้ว ESPP จะช่วยให้ผู้เข้าร่วมโครงการถอนตัวออกจากแผนก่อนเวลาสิ้นสุดการเสนอขายและมีเงินสะสมที่ได้รับคืนให้แก่พวกเขา นอกจากนี้ยังเป็นเรื่องปกติที่จะอนุญาตให้ผู้เข้าร่วมที่อยู่ในแผนการเปลี่ยนแปลงอัตราการหักเงินเดือนของพวกเขาเมื่อเวลาผ่านไป พนักงานจะไม่เก็บภาษีจนกว่าจะขายหุ้น เช่นเดียวกับตัวเลือกหุ้นจูงใจมีระยะเวลาหนึ่งปีถือครองหนึ่งปีเพื่อให้มีคุณสมบัติรับการรักษาภาษีเป็นพิเศษ ถ้าลูกจ้างถือหุ้นเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งปีหลังจากวันที่ซื้อและสองปีหลังจากช่วงเริ่มเสนอขายมีการจำหน่ายที่มีคุณสมบัติและพนักงานจ่ายภาษีเงินได้สามัญในอัตราที่น้อยกว่าของ (1) ของจริง (2) ความแตกต่างระหว่างราคาหุ้น ณ ช่วงต้นของระยะเวลาเสนอขายและราคาส่วนลด ณ วันนั้น กำไรหรือขาดทุนอื่นใดเป็นกำไรหรือขาดทุนจากเงินทุนระยะยาว หากระยะเวลาการถือครองไม่เป็นที่พอใจมีการจำหน่ายที่ไม่ถูกต้องและพนักงานจ่ายภาษีเงินได้สามัญในส่วนต่างระหว่างราคาซื้อกับมูลค่าหุ้น ณ วันที่ซื้อ กำไรหรือขาดทุนอื่นใดเป็นกำไรหรือขาดทุนจากเงินทุน หากแผนเสนอส่วนลดไม่เกิน 5 ส่วนลดจากราคาตลาดของหุ้นในขณะออกกำลังกายและไม่มีลักษณะย้อนกลับไม่มีค่าชดเชยสำหรับวัตถุประสงค์ทางบัญชี Otherwise, the awards must be accounted for much the same as any other kind of stock option.